Οι χειρότεροι ηγέτες του πλανήτη.Ο δικός μας πρωθυπουργός δεν είναι μέσα;

Την πρώτη θέση στον μακρύ κατάλογο που συνέταξε το περιοδικό Foreign Policy των «χειρότερων πολιτικών που υπήρξαν ποτέ» κατέχει ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ. Ακολουθούν στην πρώτη πεντάδα οι Ρόμπερτ Μουγκάμπε, o Ταν Σουέ, ο Ομάρ Χασάν Αχμάντ ελ-Μπεσίρ και ο Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ.






Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας, διαδέχτηκε τον πατέρα του, Κιμ Ιλ Σουνγκ, ύστερα από το θάνατό του, τον Ιούλιο του 1994. Γνωστός ως Πολυαγαπημένος ηγέτης, είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης και Γενικός Γραμματέας του Κόμματος των Εργατών της Κορέας. Σύμφωνα με το περιοδικό, εκείνος είναι υπεύθυνος για την απομόνωση της χώρας του, τρομοκρατεί το λαό του, έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ κατασπαταλά τους πολύτιμους πόρους της χώρας του για ένα πυρηνικό πρόγραμμα.
Ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε είναι πολιτικός από τη Ζιμπάμπουε. Από το 1987 είναι Πρόεδρος της χώρας και ηγείται ενός αμφιλεγόμενου καθεστώτος. Επανειλημμένως έχουν γίνει καταγγελίες διεθνώς για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς ο ίδιος έχει χαρακτηριστεί ως "δεσπότης δολοφόνος". Έχει συλλάβει και έχει βασανίσει τα μέλη της αντιπολίτευσης στη χώρα του, έχει οδηγήσει την οικονομία σε αδιέξοδο, ενώ ο ίδιος αυξάνει τον αριθμό των off-shore εταιρειών που διατηρεί στο όνομα του.
Ο Ταν Σουέ είναι στρατιωτικός από τη Μιανμάρ, δικτάτορας της χώρας από τις 23 Απριλίου 1992. Γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1933. Έγινε στρατιωτικός σε ηλικία 20 ετών, έχοντας εργαστεί προηγουμένως στην Ταχυδρομική Υπηρεσία της χώρας. Ανέλαβε Πρόεδρος του Συμβουλίου για την Ειρήνη και την Ανάπτυξη το 1992. Συνδέθηκε με την ανατροπή και τη σύλληψη του Πρωθυπουργού Κιν Νιουντ, γεγονός που αισθητά επαύξησε την εξουσία του. Κατηγορείται ότι έχει αποδεκατίσει την αντιπολίτευση με συλλήψεις και κρατήσεις, ότι αρνήθηκε την ανθρωπιστική βοήθεια προς τον λαό του ύστερα από τις καταστροφικές κυκλώνα Ναργκίς το 2008 και ότι συνέβαλε για να ανθίσει η μαύρη οικονομία.
Ο Ομάρ Χασάν Αχμάντ ελ-Μπεσίρ είναι στρατιωτικός και πρωθυπουργός του Σουδάν από το 1989 ως το 1993 και στη συνέχεια Πρόεδρος από το 1993 έως σήμερα. Κατέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα και κατηγορείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στο Νταρφούρ.
Ο Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ είναι πολιτικός από το Τουρκμενιστάν. Ανήλθε στην εξουσία για να αντικαταστήσει τον τύραννο Σαπαρμουράτ Ατάγιεβιτς Νιγιαζόφ, αλλά, σύμφωνα πάντοτε με την ίδια πηγή, κατέληξε ο ίδιος να γίνει πολύ χειρότερος.

Ακολουθούν οι Ισάιας Αφουόρκι, ηγέτης της Ερυθραίας, ο Ισλάμ Καρίμοφ, ηγέτης του Ουζμπεκιστάν, ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, ηγέτης του Ιράν, ο Μέλες Ζενάουι, ηγέτης της Αιθιοπίας, ο Κινέζος Χου Ζιντάο και ο ηγέτης της Λιβύης Μουαμάρ αλ Καντάφι.

Άλλη μια φορά η κυβέρνηση απέρριψε την Ρωσία.

Έγκυροι διπλωματικοί κύκλοι στη Μόσχα αναφέρουν – και το επιβεβαιώνουν υψηλόβαθμοι κύκλοι του ελληνικού Πενταγώνου – ότι το τελευταίο πενθήμερο του Αυγούστου, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, Βλαντιμήρ Πούτιν έστειλε προσωπική επιστολή στον Γ.Παπανδρέου. Την επιστολή μετέφερε προσωπικά ο επικεφαλής της ρωσικής υπηρεσίας στρατιωτικοτεχνικής συνεργασίας Μ. Ντιμίτριεφ, κατά τη διάρκεια ιγκόγκνιτο επίσκεψης που, κατά τους ίδιους κύκλους, έκανε εκείνες τις ημέρες στην Αθήνα.

Στην επιστολή γινόταν αναφορά σε σημαντικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο είχε προχωρήσει αρκετά επί Νέας Δημοκρατίας, αλλά τώρα, επι ΠΑΣΟΚ, κινείται με ρυθμούς σημειωτόν. Πρόκειται για την  αγορά εκ μέρους της Ελλάδας, 419 ρωσικών Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης (ΤΟΜΑ), BMP-3, που ανέρχεται σε πάνω από ένα δις.

Στην επιστολή ο Πούτιν, αφού εξηγούσε ότι η ρωσική ηγεσία γνωρίζει τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας, προχωρούσε στην εντυπωσιακή –και ασυνήθιστη για τα διεθνή δεδομένα, ιδιαίτερα στον τομέα του εμπορίου των όπλων- πρόταση για αποπληρωμή αυτού του ποσού με αγροτικά είδη. Μέθοδος δηλαδή, που η Ρωσία έχει εγκαταλείψει από εποχής Σοβιετικής Ένωσης.

Λίγες ημέρες μετά, στις 15 Σεπτεμβρίου 2010, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο κ.Γ.Παπανδρέου σε επιστολή του προς τον Πούτιν, αφού επανέλαβε τη γνωστή «καραμέλα» περί μακραίωνων δεσμών ανάμεσα στον ελληνικό και το ρωσικό λαό, ούτε καν μπήκε στον κόπο να απαντήσει στο δια ταύτα της πρότασης Πούτιν.

Είναι προφανές ότι εάν ισχύουν όλες αυτές οι πληροφορίες –και το Μαξίμου είναι υποχρεωμένο να δώσει τις σχετικές διευκρινίσεις- οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία έχουν πέσει στο ναδίρ. Πόσο μάλλον, όταν έχει προηγηθεί η ψυχρότητα, εξαιτίας των προεκλογικών θέσεων Παπανδρέου για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.

H Γερμανία αποκαλεί τους Σκοπιανούς Μακεδόνες.

Η Γερμανία, η φετινή διοργανώτρια της Eurovision, αποφάσισε να προχωρήσει σε.. ριζικές αλλαγές, όχι όσον αφορά στο διαδικαστικό επίπεδο της εκδήλωσης αλλά στο πολιτικό.

Η FyrMacedonia παρουσιάζεται σαν απλή… Macedonia, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με την κεντρική ιστοσελίδα της Εurovision αναγράφεται το Fyr, όπως ακριβώς επιβάλλουν οι Ευρωπαϊκοί ραδιοτηλεοπτικοί κανονισμοί.
Πρωτοβουλίες αυτού του είδους πραγματικά βάζουν σε σκέψεις, όταν μάλιστα πρόκειται για αυθαίρετες κινήσεις που άπτονται ευαίσθητων εθνικών ζητημάτων.

Νέο τυφέκιο Ελεύθερου Σκοπευτού Sharpshooter

Οι Βασιλικοί Πεζοναύτες της 40 Commando ήταν που χρησιμοποίησαν πρώτοι σε πραγματικές επιχειρησιακές συνθήκες το νέο τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτού Sharpshooter, που είναι και το πρώτο νέο τυφέκιο του τύπου που παραλαμβάνεται εδώ και 20 χρόνια, σύμφωνα με το βρετανικό ΥΠΑΜ.

Το συγκεκριμένο τυφέκιο είναι στο διαμέτρημα των 7,62 χλστ. αλλά απαιτεί σημαντικά λιγότερη εκπαίδευση, όντας παρόμοιας σχεδίασης με τα τυπικά χορηγούμενα τυφέκια εφόδου παρά με τα εξειδικευμένα τυφέκια που χορηγούνται σε ομάδες ελευθέρων σκοπευτών. Σύμφωνα με μαρτυρία Βρετανού Πεζοναύτη της 40 Commando, το νέο τυφέκιο είναι εξαιρετικά αξιόπιστο για βολές μέχρι τα 800 μέτρα, έχοντας την ευχέρεια χρήσης παράλληλα και ως τυφέκιο εφόδου. Στο πλαίσιο Επείγουσας Επιχειρησιακής Απαίτησης (Urgent Operational Requirement-UOR), έχουν αγοραστεί πάνω από 400 ημιαυτόματα τυφέκια L129A1 Sharpshooter.

Επίθεση στον Κώστα Σημίτη

Όπου σταθούν και όπου βρεθούν οι περισσότεροι πολιτικοί γίνονται στόχος πολιτών..Ήταν η σειρά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη να τα ακούσει.. Ομάδα αντιεξουστιαστών 30-50 ατόμων, επιτέθηκαν φραστικά και...


προσπάθησαν να χτυπήσουν τον Σημίτη.. Οι άνδρες της προσωπικής ασφαλείας του τον φυγάδευσαν σε πολυκατοικία στην οδό Ακαδημίας στο ύψος των Προπυλαίων προφυλάσσοντας τον από τα χειρότερα..

Νέες παραβιάσεις στο Αιγαίο

Συνεχίστηκαν και σήμερα οι προκλήσεις από τους Τούρκους καθώς εκτός από τη φρεγάτα που έφτασε έξω από την Εύβοια, δεκατέσσερα τουρκικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν με τη σειρά τους τέσσερις παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου ενώ ταυτόχρονα πραγματοποίησαν και δύο παραβάσεις του FIR Αθηνών. Από τα δεκατέσσερα αεροσκάφη τα έξι έφεραν οπλισμό και η δραστηριότητα εκδηλώθηκε σε βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.

Διχάζει η νέα σειρά 1821

Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε το πρώτο επεισόδιο του ιστορικού ντοκιμαντέρ «1821» που προβάλλεται από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Δημοκρατίας» το περιεχόμενο όχι μόνο δεν άρεσε σε όσους το παρακολούθησαν αλλά πολλοί εξοργίστηκαν κιόλας κάνοντας λόγο για παραποίηση της ιστορίας του έθνους.

Αιχμηρά ήταν τα σχόλια στα blogs επί του θέματος και δεκάδες οι επιστολές διαμαρτυρίας από τηλεθεατές, καθηγητές σχολείων αλλά και ιστορικούς.

Αυτό πάντως που προκάλεσε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η αποθέωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που λειτουργούσε ικανοποιητικά.

Γκαζάκια στην Κηφισιά

Σε συναγερμό τέθηκε η ΕΛ.ΑΣ. μετά από τηλεφώνημα που ενημέρωνε για την ύπαρξη τριών μικρών φιαλών γκαζιού στο κατάστημα Marks & Spencer, επί της οδού Κολοκοτρώνη, στην Κηφισιά.

Λίγο μετά τις 02:00 μετά τα μεσάνυχτα, η αστυνομία απομάκρυνε τα γκαζάκια πριν αναφλεγούν.

Αγρότες στους δρόμους

Κατώτερες εγγυημένες τιμές στα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, αναπλήρωση του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών και φτηνό αφορολόγητο πετρέλαιο ήταν, μεταξύ άλλων, τα αιτήματα των αγροτών της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας που διοργάνωσαν το πρωί συλλαλητήριο στον Τύρναβο.

Οι αγρότες ζητούν επίσης ΕΛΓΑ -κρατικό φορέα με κάλυψη 100% των ζημιών, προστασία της ντόπιας παραγωγής-σύνδεση της επιδότησης με την παραγωγή, νομιμοποίηση των σταυλικών εγκαταστάσεων χωρίς επιβάρυνση των κτηνοτρόφων-επιδότηση ζωοτροφών, κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια και είδη πλατιάς κατανάλωσης και μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ 30% στους αγρότες.

Κλαμπ χριστιανών αποκάλεσε την Ε.Ε. ο Μπαμπατζάν

Επίθεση εξαπέλυσε σήμερα από το βήμα του Νταβός ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν, λέγοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση τείνει να γίνει "ένα κλαμπ χριστιανών".

Ο τούρκος πολιτικός κατήγγειλε την Ένωση για έλλειψη προόδου στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

«Η πολιτική της 'ανοικτής πόρτας' δεν ισχύει πια στην Ευρωπαϊκή Ενωση» είπε ο Μπαμπατζάν και συμπλήρωσε:«όλοι πιστεύαμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν ένα μεγάλο σχέδιο ειρήνης και στη συνέχεια η διαδικασία διεύρυνσης απλώς μπλόκαρε. Ενας από τους σημαντικότερους λόγους για τον οποίο η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ είναι ότι αυτή έχει γίνει ένα χριστιανικό κλαμπ. Στα μάτια μας αυτό είναι πολύ επικίνδυνο».

Η πορεία της Χρυσής Αυγής κρατάει κλειστούς κεντρικούς δρόμους

Κλειστό το κέντρο από την πορεία της Χρυσής Αυγής. Νωρίτερα τα μέλη της οργάνωσης είχαν συγκεντρωθεί στην οδό Ρηγίλλης όπου βρίσκεται η Λέσχη Αξιωματικών της Φρουράς Αθηνών, με αφορμή τη μνήμη της βραδιάς των Ιμίων. Τα μέλη κρατούν κεριά και φωνάζουν διάφορα συνθήματα. Η οδός Πατησίων είναι κλειστή για την κυκλοφορία των οχημάτων.

Η Μακεδονική Φάλαγγα

Η Μακεδονική Φάλαγγα αποτελούσε τον χαρακτηριστικό τρόπο παράταξης μάχης, αρχικά των Μακεδόνων και στη συνέχεια όλων των κρατών των Επιγόνων, επί 2 αιώνες (μέσα 4ου - μέσα 2ου αιώνα π.Χ.).

Τη φάλαγγα συγκροτούσαν ελεύθεροι επαγγελματίες της Μακεδονίας, είτε μικροϊδιοκτήτες αγρότες, είτε αστοί των πόλεων. Σύμφωνα με την διαίρεση από τον Φίλιππο, η επικράτεια διαιρέθηκε σε 12 στρατολογικές περιφέρειες, από τις οποίες αντίστοιχα προέρχονταν οι τάξεις της φάλαγγας. Για να δείξει τη σημασία που προσέδιδε ο βασιλιάς στους πεζούς, τους ονόμασε πεζέταιρους, σε αντιστοιχία με τους εταίρους, έφιππους αριστοκρατικής καταγωγής.

Κύριο πλεονέκτημα της Μακεδονικής φάλαγγας υπήρξε η τρομερή δύναμη κρούσης που παρέτασσε στο εμπρόσθιο τόξο, καθώς οι σάρισσες των τριών πρώτων σειρών εκτείνονταν τουλάχιστον πέντε μέτρα μπροστά από το μέτωπό της. Το βάθος των ανδρών της έδινε μια ακαταμάχητη ορμή που ήταν πρακτικά αδύνατο να σταματηθεί από μπροστά.
Κύρια μειονεκτήματα της Μακεδονικής φάλαγγας υπήρξαν τα εκτεθειμένα πλευρά της και η αδυναμία άμυνας σε περίπτωση διάσπασης ή ρήγματος.
Η μακεδονική φάλαγγα, εξακολουθούσε να είναι σε χρήση, εώς την κατάκτηση της Αιγύπτου, ενώ τελευταία αναφορά στη χρήση της είναι από τον βασιλιά Μιθριδάτη Στ' του Πόντου τον 1ο π.Χ αιώνα.
Η φάλαγγα, μετά τον 3ο, αλλά κυρίως τον 2ο π.Χ αιώνα, έγινε πιο δυσκίνητη, έπαψαν οι υποδιαιρέσεις της σε τάξεις και πλέον διαιρούνταν σε δύο κέρατα. Η παράταξη της πύκνωσε, οι σάρισες αυξήθηκαν σε μήκος (6.5 μ.). Αποτέλεσμα των παραπάνω, ήταν να περιοριστεί στο ελάχιστο η δυνατότητα ελιγμών και ως εκ τούτου να μπορεί να αμύνεται ή να επιτίθεται μόνο σε ευθεία παράταξη, όπου και παρέμενε ακαταμάχητη. Σε περίπτωση όμως διάσπασής της ή πλαγιοκόπησης , ήταν αδύναμη πλέον να αντιδράσει με αποτέλεσμα τη συντριβή της από τους Ρωμαίους στις μάχες των μέσων του 2ου π.Χ αιώνα.
Ήταν πλέον φανερό ότι έδυε η εποχή της Μακεδονικής Φάλαγγας και ανέτειλε η εποχή της Ρωμαϊκής Λεγεώνας.

«…μηδέν ‘εωρακέναι φοβερώτερον και δεινότερον φάλαγγος μακεδονικής…»

«…δεν έχω δει κάτι φοβερότερο και τρομερότερο από τη μακεδονική φάλαγγα…»

Αιμίλιος Παύλος (Ρωμαίος ύπατος, ο νικητής στη μάχη της Πύδνας), Πολύβιος (απόσπασμα)

Θράκες Πελταστές

Ο πελταστής ήταν είδος αρχαίου πολεμιστή. Εμφανίστηκε κατά την Κλασική εποχή (περίπου 5ος με 4ος αιώνας π.Χ.). Οι πελταστές ήταν συνήθως εξοπλισμένοι με την πέλτη, ελαφριά θρακική ασπίδα η οποία είχε μία εσοχή σαν μισοφέγγαρο, και τρία ακόντια, τα οποία κρατούσαν το ένα στο ένα χέρι και τα άλλα δύο στο άλλο χέρι μαζί με την ασπίδα. Οι πελταστές χρησιμοποιούσαν διάφορα επιθετικά όπλα, όπως σφεντόνες και μικρά ακόντια. Εκείνη την εποχή ο κάθε στρατιώτης πλήρωνε από μόνος του για τον εξοπλισμό του. Έτσι, οι πελταστές χρησιμοποιούσαν ανίσχυρα όπλα, επειδή δεν ήταν αρκετά πλούσιοι για να αγοράσουν τόξα ή δόρατα.
Οι Θράκες και Έλληνες πελταστές ήταν ελαφρά εξοπλισμένοι αλλά πολύ ευκίνητοι στρατιώτες, συνήθως μισθοφόροι. Η επιτυχία των πελταστών σε μάχες του Πελοποννησιακού και του Κορινθιακού πολέμου, οφειλόταν στη μεγάλη τους ευκινησία σε σχέση με τη βαριά οπλιτική φάλαγγα, ιδιαίτερα σε ανώμαλο έδαφος όπου η φάλαγγα δεν μπορούσε να κρατήσει τη συνοχή της. Επίσης οφειλόταν στον υψηλό βαθμό εκπαίδευσης και επαγγελματισμού των στρατιωτών αυτού του τύπου, σε αντίθεση με τους εφέδρους οπλίτες οι οποίοι ασχολούνταν μόνο περιστασιακά με τον πόλεμο.
Η πρώτη χρήση πελταστών (από τη Θράκη) έγινε πιθανώς από τον Πεισίστρατο, προκειμένου να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία στην αρχαία Αθήνα. Αλλά και αργότερα (4ος αι. π.Χ.) οι Θράκες εξακολουθούσαν να θεωρούνται ως οι καλύτεροι πελταστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι Θράκες πελταστές κατατρόπωσαν Αθηναίους οπλίτες στον Δράβησκο (465 π.Χ.). Αθηναίοι πελταστές υπό τον διάσημο στρατηγό Ιφικράτη έκαναν το ίδιο σε μοίρα Σπαρτιατών οπλιτών κατά τη μάχη στο Λέχαιο (390 π.Χ.), γεγονός που προκάλεσε τότε βαθιά εντύπωση.
Στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπήρχαν και πελταστές τους οποίους φρόντιζε να χρησιμοποιεί στις μάχες του.

Θωρηκτό Αβέρωφ

Το πολεμικό πλοίο Αβέρωφ είναι το ιστορικότερο και ενδοξότερο πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Παρά την ονομασία του ως θωρηκτού, στην πραγματικότητα είναι θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ, το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 - 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε 22.300.000 δρχ. για την απόκτηση του. Τα 8.000.000 δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), σύμφωνα με την οποία και όριζε ότι το διατεθημένο ποσό παραχωρείται για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομα του και θα χρησιμοποιείται ως Εκπαιδευτικό πλοίο και "Σχολή Ναυτικών Δοκίμων". Το υπόλοιπο ποσό καλύφθηκε από το Δημόσιο Ταμείο.

Αρχική διαμόρφωση (1911-1926):

• Διαστάσεις : μήκος μεταξύ ορθίων 140,5 μ., πλάτος 21 μ., βύθισμα 7,5 μ.
• Εκτόπισμα: 10.118 τόνοι
• Μηχανή προώθησης: 2 τετρακύλινδρες παλινδρομικές ατμομηχανές τριπλής εκτόνωσης, 2 προωστήρες, 22 λέβητες υδραυλικού συστήματος Belleville, ενδεικτική ιπποδύναμη 19000 ίπποι.
• Ταχύτητα: 23 κόμβοι (την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε μειωθεί στους 16 κόμβους) με καύσιμη ύλη 1500 τόνους άνθρακα.
• Πλήρωμα : 670 άνδρες.
• Οπλισμός:
  • 4 πυροβόλα 9,2 ιντσών (234 χιλιοστών), συστήματος Armstrong, σε δύο δίδυμους πύργους κατά μήκος, ανά ένα σε πλώρη και πρύμνη
  • 8 πυροβόλα 7,5 ιντσών (190 χιλιοστών), ομοίου συστήματος, σε 4 δίδυμους πύργους, ανά δύο εκατέρωθεν των πλευρών, στο ύψος της μέσης
  • 14 ταχυβόλα των 75 χιλ., 2 ταχυβόλα ανταεροπορικά (Α/Α) των 75 χιλ., 4 ταχυβόλα των 47 χιλ.
  • 3 τορπιλοσωλήνες, 2 υποβρύχιοι πλευρικοί και 1 υποβρύχιος πρυμναίος, 17 ιντσών (430 χιλιοστών)
• Οπλισμός την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1940-1941) :
  • 2 δίδυμοι πύργοι των 23,4 εκατοστών κατά το διάμηκες
  • 8 πυροβόλα των 19,5 εκατοστών σε 4 δίδυμες πλευρικούς πύργους
  • 8 πυροβόλα των 7,6 εκατοστών
  • 4 Α/Α πυροβόλα των 7,6 εκατοστών και 6 πυροβόλα των 37 χιλιοστών (δύο υποβρύχιοι Τ/Σ πλευρικοί και ένα κατά το διάμηκες πρύμνης αφαιρέθηκαν κατά την μετασκευή του μεταξύ 1925-1926).
• Θωράκιση: Θωρική ζώνη ατράκτου 200 χιλ. μεσαία και 80 χιλ. ακραία, καταστρώματος 50 χιλ., πλευρικά 175 χιλ., και στα άκρα 100 χιλ., του πυροβολείου 175 χιλ., οι πύργοι των πυροβόλων 190 χιλ.
• Ακτίνα ενέργειας: 7125 μίλια με ταχύτητα 10 κόμβων, 2489 μίλια με ταχύτητα 18 κόμβων

Η Μάχη του Μαραθώνα

Η Μάχη του Μαραθώνα διεξήχθη το 490 π.Χ, κατά τη διάρκεια της πρώτης περσικής εισβολής στην Ελλάδα. Διεξήχθη μεταξύ των Αθηναίων, μαζί με τους Πλαταιείς, και των Περσών υπό την ηγεσία του Δάτη και του Αρταφέρνη. Αυτή η μάχη ήταν το αποκορύφωμα της πρώτης προσπάθειας των Περσών, υπό την ηγεσία του βασιλιά Δαρείου Α', να καταλάβουν την Ελλάδα. Η πρώτη περσική εισβολή στην Ελλάδα ήταν απάντηση στην υποστήριξη της Ιωνικής Επανάστασης από τους Έλληνες, όταν οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς έστειλαν δύναμη για να υποστηρίξουν τις πόλεις της Ιωνίας σε προσπάθεια τους να απαλλαγούν από τον περσικό ζυγό. Οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς κατέλαβαν τις Σάρδεις, αλλά τότε υπέστησαν βαριές απώλειες και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Σε απάντηση για αυτή την εκστρατεία, ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος Α' ορκίστηκε να καταστρέψει την Αθήνα και την Ερέτρια.
Όταν η Ιωνική Επανάσταση έληξε μετά τη νίκη των Περσών στη μάχη της Λάδης, ο Δαρείος άρχισε να σχεδιάζει τη κατάληψη της Ελλάδος. Το 490 π.Χ, έστειλε να θαλλάσια δύναμη υπό την ηγεσία του Δάτη και του Αρταφέρνη δια μέσου του Αιγαίου, για να καταλάβουν τις Κυκλάδες, και μετά να επιτεθούν στην Αθήνα και στην Ερέτρια. Διασχίζοντας την Εύβοια στα μέσα του καλοκαιριού, μετά την επιτυχής εκστρατεία στο Αιγαίο, οι Πέρσες πολιόρκησαν και κατέλαβαν την Ερέτρια. Τότε η περσική δύναμη έπλευσε για την Αττική, στρατοπεδεύοντας στα στενά κοντά στην πόλη του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι, με λίγη βοήθεια από τους Πλαταιείς, βάδισαν στον Μαραθώνα, και κατάφεραν να κλείσουν τις δύο εξόδους από τα στενά. Χωρίς κίνηση για 5 μέρες, οι Αθηναίοι (για μη σαφείς λόγους) αποφάσισαν να επιτεθούν τους Πέρσες. Παρά την αριθμητική υπεροχή των Περσών, οι οπλίτες αποδείχθηκαν περισσότερο αποτελεσματικό κατά του ελαφρού περσικού πεζικού, διαλύοντας τις πτέρυγες πριν στραφούν στο κέντρο της περσικής γραμμής.
Η νίκη στον Μαραθώνα σήμαινε το τέλος της πρώτης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, και την υποχώρηση των Περσών στην Ασία. Τότε ο Δαρείος άρχισε να ετοιμάζει ένα νέο μεγάλο στρατό για να καταλάβει όλη την Ελλάδα - ωστόσο, το 486 π.Χ, οι Αίγυπτιοι επαναστάτησαν, και αναβλήθηκε επ' αορίστον οποιαδήποτε ελληνική εκστρατεία. Μετά τον θάνατο του Δαρείου, ο γιος του Ξέρξης Α' ξανάρχισε τις προετοιμασίες για τη δεύτερη εκστρατεία στην Ελλάδα, η οποία άρχισε το 480 π.Χ.
Η Μάχη του Μαραθώνα ήταν ορόσημο στους Ελληνο-Περσικούς Πολέμους, με τους Έλληνες να δείχνουν ότι οι Πέρσες μπορούν να ηττηθούν - η νίκη των Ελλήνων σε αυτούς τους πολέμους φαίνεται να άρχισε από τον Μαραθώνα. Δεδομένου τα επόμενα δύο χιλιάδες χρόνια είδαν την άνοδο του κλασικού ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος επηρέασε τη δυτική κοινωνία, η Μάχη του Μαραθώνα θεωρείται συχνά ως μια σημαντική στιγμή στην ευρωπαϊκή ιστορία. Για παράδειγμα, ο Τζον Στιούαρτ Μιλ θεωρεί ότι «η Μάχη του Μαραθώνα, ως και γεγονός της ιστορίας της Βρετανίας, είναι πιο σημαντικό από τη μάχη του Χέιστινγκς». Η Μάχη του Μαραθώνα είναι πιθανώς πιο γνωστή ως έμπνευση για τον Μαραθώνιο. Παρά το γεγονός ότι είναι ιστορικά ανακριβές, ο θρύλος του Έλληνα αγγελιαφόρου τρέχωντας ως την Αθήνα με τα νέα της νίκης έγιναν έμπνευση αυτού του αθλητικού γεγονότος, το οποίο εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896, και αρχικά τρέχουν μεταξύ Μαραθώνα και Αθήνας.

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 480 π.Χ, στα Στενά της Σαλαμίνας (στον Σαρωνικό Κόλπο, κοντά στην Αθήνα) μεταξύ των αρχαίων ελληνικών πόλεων-κρατών και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτέλεσε σημαντική μάχη της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, η οποία άρχισε το 480 π.Χ.
Για να σταματήσουν τη περσική πρόωθηση, μια μικρή δύναμη Ελλήνων έφραξε το πέρασμα των Θερμοπυλών, καθώς ο ελληνικός στόλος (κυρίως Αθηναίοι) αντιμετώπιζαν τον περσικό στόλο στα στενά του Αρτεμισίου. Στη μάχη των Θερμοπυλών, η οπισθοφυλακή των Ελλήνων διαλύθηκε, ενώ στη ναυμαχία του Αρτεμισίου οι Έλληνες υπέστησαν βαριές απώλειες και υποχώρησαν μετά την ήττα στις Θερμοπύλες. Αυτό επέτρεψε στους Πέρσες να καταλάβουν τη Βοιωτία και την Αττική. Οι Σύμμαχοι ετοιμάστηκαν να υπερασπιστούν τον Ισθμό της Κορίνθου καθώς ο στόλος αποσύρθηκε στο κοντινό νησί της Σαλαμίνας.
Παρά την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου, ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες Σύμμαχους να ξαναντιμετωπίσουν σε μάχη τον περσικό στόλο, με την ελπίδα ότι μια νίκη θα απέτρεπε περαιτέρω θαλάσσιες επιχειρήσεις κατά της Πελοποννήσου. Ο Πέρσες βασιλιάς Ξέρξης Α' ήταν επίσης αποφασισμένος για αποφασιστική μάχη. Ως αποτέλεσμα του τεχνάσματος του Θεμιστοκλή, ο περσικός στόλος έπλευσε για τα Στενά της Σαλαμίνας και προσπάθησε να κλείσει και τις 2 εισόδους. Στον περιορισμένο χώρο των Στενών της Σαλαμίνας οι μεγάλοι αριθμοί των Περσών ήταν ενεργό πρόβλημα, καθώς τα πλοία ήταν ανοργάνωτα και δεν μπορούσαν να πολεμήσουν με ελιγμούς. Αξιοποιώντας την ευκαιρία, ο ελληνικός στόλος διαμορφώθηκε σε μια γραμμή και πέτυχε μια σημαντική νίκη, καταστρέφοντας 300 περσικά πλοία.
Ως αποτέλεσμα ο Ξέρξης υποχώρησε στην Ασία με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του, αφήνοντας τον Μαρδόνιο να ολοκληρώσει τη κατάκτηση της Ελλάδας. Ωστόσο, τον επόμενο χρόνο, τα απομεινάρια του περσικού στρατού ηττήθηκαν αποφασιστικά στη μάχη των Πλαταιών και ο περσικός στόλος ηττήθηκε στη μάχη της Μυκάλης. Μετά από αυτές τις μάχες, οι Πέρσες δεν ξαναπροσπάθησαν να καταλάβουν την ηπειρωτική Ελλάδα. Οι μάχες στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές σηματοδότησαν την αρχή της νέας φάσης των Ελληνο-Περσικών Πολέμων - οι ελληνικές πόλεις άρχισαν την επίθεση. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι σε περίπτωση περσικής νίκης θα σταματούσε η ανάπτυξη της Αρχαίας Ελλάδας, καθώς και του δυτικού πολιτισμού, και οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι η Σαλαμίνα ήταν μια από τις πιο σημαντικές μάχες στην ανθρώπινη ιστορία.

Περικλής

Ο Περικλής (από τις λέξεις περί + κλέος = «o περιτριγυρισμένος από δόξα», περίπου 495-429 π.Χ.) ήταν Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα», και πιο συγκεκριμένα της περιόδου μεταξύ των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η δύναμη, δόξα και η φήμη την οποία χάρισε στην Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό του Χρυσού Αιώνα. Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, δηλαδή μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429 π.Χ., ονομάζεται μέχρι σήμερα «Εποχή του Περικλή».
Ο Περικλής εκμεταλλεύτηκε τη νίκη των ελληνικών δυνάμεων επί των Περσών και την άνοδο της ναυτικής δύναμης της Αθήνας προκειμένου να μετατρέψει τη Δηλιακή Συμμαχία σε «Αθηναϊκή Ηγεμονία», οδηγώντας την πόλη του στην μεγαλύτερη ακμή της ιστορίας της κατά την περίοδο των 14 συνεχόμενων ετών που εκλεγόταν στο αξίωμα του Στρατηγού. Σε στρατιωτικό επίπεδο, οι επεκτατικές και στρατιωτικές επιχειρήσεις που πραγματοποίησε κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του είχαν σαν κύριο στόχο τη διαφύλαξη των συμφερόντων της Αθήνας. Τις επιχειρήσεις αυτές διεξήγαγε με τη βοήθεια του πανίσχυρου αθηναϊκού ναυτικού, το οποίο άρχισε να δυναμώνει την εποχή του Θεμιστοκλή και αργότερα του Κίμωνα, γιου του Μιλτιάδη. Ωστόσο ήταν κατά την εποχή του Περικλή που έφτασε στην απόλυτη ακμή του, αποτελώντας τον κινητήριο μοχλό της αθηναϊκής υπερδύναμης. Ο Περικλής ήταν ηγέτης της Αθήνας μέχρι τα δύο πρώτα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, ώσπου το 429 π.Χ. απεβίωσε εξαιτίας του λοιμού που χτύπησε την πόλη του.
Υπήρξε μέγας προστάτης των τεχνών, της λογοτεχνίας και των επιστημών, και ο βασικός υπεύθυνος για το γεγονός ότι η Αθήνα έγινε το πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο του αρχαίου κόσμου. Επίσης, σε αυτόν οφείλεται η κατασκευή πολλών από τα σημαντικά μνημεία που κοσμούσαν την Αρχαία Αθήνα, με εκείνα της Ακρόπολης να διατηρούν εξέχουσα θέση ανάμεσά τους. Επίσης, υπήρξε μέγας υποστηρικτής της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου και σαν αποτέλεσμα, κατά την εποχή του, τέθηκαν οι βάσεις του λεγόμενου Δυτικού Πολιτισμού. Η δράση του δεν περιορίστηκε μόνο εκεί, αλλά ως ηγέτης των Αθηνών, με μία σειρά νόμων, υποστήριξε τις λαϊκές μάζες και τις βοήθησε να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα σε βάρος της αριστοκρατικής τάξης στην οποία ανήκε κι ο ίδιος. Ήταν τόσο ανοικτός προς τις ευρύτερες μάζες, που πολλοί τον αποκαλούσαν λαϊκιστή.
Οι φιλοδημοκρατικές του θέσεις αποτυπώνονται καλύτερα στον περίφημο «Επιτάφιο Λόγο» του προς τιμήν των πεσόντων του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο οποίος διασώθηκε από τον ιστορικό Θουκυδίδη. Ο τελευταίος θαύμαζε τόσο πολύ τον Περικλή, που τον αποκαλούσε «πρώτο πολίτη των Αθηνών».

Λεωνίδας ο Α'

Ο Λεωνίδας ο Α' (περίπου 540 π.Χ. – 480 π.Χ.) ήταν βασιλιάς της Σπάρτης από τη δυναστεία των Αγιαδών. Ήταν ένας από τους τέσσερις γιους του Αναξανδρίδα (ή Αλεξανδρίδα αλλιώς) από τον πρώτο γάμο του πατέρα του (Δωριέας, Λεωνίδας, Κλεόμβροτος).
Στο θρόνο ανέβηκε το 488 π.Χ. μετά τον ετεροθαλή αδελφό του, τον οποίο ο πατέρας του είχε αποκτήσει από τη δεύτερη σύζυγό του, τον Κλεομένη Α΄. Ο Λεωνίδας, καθότι τριτότοκος γιος, δεν περίμενε ότι θα γινόταν βασιλιάς. Όμως ο Κλεομένης εξορίστηκε και τελικά πέθανε σε μια φυλακή της Σπάρτης και ο Δωριεύς είχε πεθάνει στη Σικελία οδηγώντας μια ομάδα μισθοφόρων.
Αν όντως γεννήθηκε το 540 π.Χ., τότε το 510 π.Χ. πρέπει να ήταν σε ηλικία γάμου. Είτε παντρεύτηκε μια γυναίκα το όνομα της οποίας αγνοούμε, οπότε και χώρισε αργότερα, είτε έμεινε ανύπαντρος μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 490 π.Χ., όταν παντρεύτηκε τη Γοργώ, η οποία ήταν κόρη του αδελφού του, Κλεομένη Α'. Εκείνη την εποχή, ήταν φυσιολογικό οι βασιλείς να παντρεύονται κοντινά συγγενικά τους πρόσωπα για να διατηρήσουν το βασιλικό αίμα. Ο Λεωνίδας με τη Γοργώ απέκτησαν ένα γιο, τον Πλείσταρχο, γεγονός που τον καθιστούσε ισότιμο με τους τριακόσιους, οι οποίοι επιλέχθηκαν να τον συνοδέψουν στις Θερμοπύλες εν μέρει επειδή είχαν όλοι τους γιο. Ο Λεωνίδας με αυτό τον τρόπο επέλεξε πως όποιοι μαχητές θα πήγαιναν να πολεμήσουν έπρεπε να είχαν τουλάχιστον ένα γιο, ώστε να διατηρηθεί η γενιά τους. Από τους δυο βασιλιάδες της Σπάρτης θέλησε να πάει ο Λεωνίδας, υπακούοντας και σε ένα χρησμό του μαντείου των Δελφών που έλεγε: "Ή πόλη της Σπάρτης θα σβηστεί από το χάρτη ή θα θρηνήσει τον βασιλιά της".
Ο Λεωνίδας ανέλαβε την ηγεσία του συμμαχικού ελληνικού στρατού και κατάφερε με επιτυχία να τους κρατήσει ενωμένους και να ξεχάσουν τις διαφορές τους. Η στρατιωτική του ευφυΐα έγινε εμφανής στις Θερμοπύλες με το τρόπο που παρέταξε τα στρατιωτικά τμήματα και με τη ταχύτητα με την οποία τα ενάλλασσε στο πεδίο της μάχης. Ταυτόχρονα έδειξε και τον ηρωισμό του: όταν ο Ξέρξης του απέστειλε αγγελιαφόρο και του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα και να παραδοθεί, ο Σπαρτιάτης βασιλιάς απάντησε «Μολών λαβέ», δηλαδή «Έλα να τα πάρεις», θέλοντας έτσι να τον προκαλέσει να δώσει μάχη και να αποδείξει την αξία του.
Ο βασιλιάς Λεωνίδας έπεσε μαχόμενος κατά των Περσών στο σημείο των Θερμοπυλών και έγινε σύμβολο πατριωτικής αυτοθυσίας. Μπροστά στις πολυπληθείς δυνάμεις των Περσών ο Λεωνίδας με 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς οχυρώθηκαν στις Θερμοπύλες, όπου μετά από προδοσία του Εφιάλτη, εξοντώθηκαν όλοι.
Η θυσία του Λεωνίδα και των 300 συμπολεμιστών του έγινε διαχρονικό σύμβολο και στη θέση που έπεσε ο Λεωνίδας και οι συμπολεμιστές του οι αρχαίοι έστησαν μνημείο με χαραγμένο πάνω του το γνωστό επίγραμμα του Σιμωνίδη:

Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε

κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

Που σημαίνει: "Ξένε, πες στους Λακεδαιμόνιους ότι κοιτόμαστε εδώ, πιστοί στους νόμους τους".

Διονύσιος Σολωμός

Ο Διονύσιος Σολωμός (1798-9 Φεβρουαρίου 1857) ήταν Ζακυνθινός Έλληνας ποιητής, περισσότερο γνωστός για τη συγγραφή τού ποιήματος Ύμνος εις την Ελευθερίαν το 1823, οι πρώτες δυο στροφές του οποίου έγιναν ο Ελληνικός εθνικός ύμνος. Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ο Διονύσιος Σολωμός θεωρήθηκε και θεωρείται εθνικός ποιητής της Ελλάδας όχι μόνον γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, Δημοτικό τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία, αλλάζοντας ακόμη περισσότερο τη στάθμη της. Σύμφωνα με τις απόψεις του δημιουργούσε «από τον ρωμαντισμό μαζί με τον κλασικισμό ένα [...]είδος μιχτό, αλλά νόμιμο[...]».
Εκτός από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Πόρφυρας, Η Γυναίκα της Ζάκυνθος. Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα από τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τίποτα δεν δημοσιεύτηκε από τον ίδιο. Ο Κώστας Βάρναλης περιέγραψε εύστοχα την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου με τη φράση «...(Ο Σολωμός) πάντα τα έγραφε, αλλά ποτές του δεν τα έγραψε»^.

Αθανάσιος Διάκος

Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε κατ' άλλους στην Αρτοτίνα Φωκίδας το 1788 και κατ' άλλους στην Άνω Μουσουνίτσα Φωκίδος. Και για το πραγματικό του όνομα υπάρχει αντιγνωμία. Μερικοί αναφέρουν ότι ήταν Αθανάσιος Γραμματικός  και άλλοι πως ήταν Αθανάσιος Μασσαβέτας. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά24 Απριλίου 1821. ότι "σουβλίστηκε" από τους Τούρκους και κάηκε στις
Αρχικά κλέφτης υπό την εξουσία διαφόρων καπετάνιων της Ρούμελης, διακρίνεται σε διάφορες συγκρούσεις με τους Τούρκους. Ο Καπετάνιος Τσαμ Καλόγερος, σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους, πληγώθηκε βαριά στο πόδι και θα έπεφτε στα χέρια τους αν ο Διάκος δεν έμενε να τον υπερασπιστεί. Με το σπαθί στο χέρι, τον σήκωσε και τον μετέφερε ως την Γραμμένη Οξυά, μια ψηλή ράχη, δύο ώρες από την Αρτοτίνα. Εκεί έφτασαν και οι άλλοι Κλέφτες και μπροστά τους είπε ο Τσαμ Καλόγερος: «Αν πεθάνω, αυτός πρέπει να γίνει καπετάνιος σας».
Αργότερα οι Κλέφτες χωρίστηκαν σε μπουλούκια (μικρές ομάδες), κατατρεγμένοι από το κυνήγι των Τούρκων. Ένα μπουλούκι έγινε από τον Διάκο, τον Γούλα και τον Σκαλτσοδήμο. Εκείνο τον καιρό, έμαθε ο Διάκος ότι πέθαναν ο πατέρας του κι ένας από τους αδερφούς του, ο Απόστολος. Ο Διάκος είχε δύο αδερφούς, τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, που τον έλεγαν και Μασσαβέτα και δύο αδερφές, την Καλομοίρα και την Σοφία. Ο πατέρας του με τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, είχαν προτιμήσει την τσοπάνικη ζωή και τότε ήταν με τα κοπάδια τους στα χειμαδιά. Ένα Τούρκικο απόσπασμα που έφτασε στην καλύβα τους, συνέλαβε πατέρα και γιό επειδή βοήθησαν και πρόσφεραν φαγητό σε κλέφτες και τους πήγαν δεμένους στον Πατρατσίκι (Υπάτη). Ο Κωνσταντίνος δεν βρισκόταν εκεί και έτσι γλύτωσε. Οι άλλοι δύο όμως βρήκαν τον θάνατο στη φυλακή την ίδια νύχτα.Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ο Διάκος, ορκίστηκε να εκδικηθεί. Τουρκικό απόσπασμα δεν προλάβαινε να ξεμυτίσει και το αποδεκάτισε με τα παληκάρια του. Από τότε άρχισαν να αναζητούν και το αρματολίκι της περιοχής. Έτσι μια μέρα, οι κλέφτες, ορμώντας στα Μπαϊρια (θέση κοντά στην Αρτοτίνα), απήγαγαν την Κρουστάλλω, κόρη του Μπαμπαλή, κοτζαμπάση της Δωρίδας. Οι κλέφτες την πήγαν στην Καρυά, στο λημέρι τους. Ζήτησαν από τον Μπαμπαλή, αν θέλει το κορίτσι του, να πάει στο Λιδωρίκι και να ενεργήσει, ώστε να τους δώσουν οι Τούρκοι το αρματολίκι. Και το πέτυχαν.
Εκείνη την περίοδο ο Αλή πασάς, στα Γιάννενα, έκανε σχέδια εναντίον του Σουλτάνου και κάλεσε στην έδρα του όλους τους καπετάνιους, Αρβανίτες και Χριστιανούς. Ανάμεσα τους και τον Σκαλτσοδήμο (σαν αντιπρόσωπο των αρματολών του Λιδωρικίου). Εκείνος όμως έστειλε τον Διάκο στη θέση του. Ο Αθανάσιος Διάκος υπήρξε αρματολός για δύο χρόνια (1814-1816) στο στρατό του Αλή πασά τον ίδιο καιρό με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.
Όταν ο Ανδρούτσος έγινε καπετάνιος μιας μονάδας αρματολών στη Λιβαδειά, ο Διάκος ήταν για ένα χρόνο πρωτοπαλίκαρο του. Στα χρόνια που ακολουθούν και που καταλήγουν στην Επανάσταση του 1821, ο Διάκος είχε φτιάξει τη δική του ομάδα κλεφτών και όπως πολλοί άλλοι καπετάνιοι κλεφτών και αρματολών γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρίας.
Μετά απο μάχη σώμα σώμα ο  σοβαρά πληγωμένος Διάκος σύρθηκε από τους Τούρκους μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος προσφέρθηκε να τον κάνει ανώτερο αξιωματικό στον οθωμανικό στρατό αν αλλαξοπιστούσε και ασπαζόταν το Ισλάμ. Ο Διάκος αρνήθηκε απαντώντας "Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω". Την επόμενη μέρα ανασκολοπίστηκε. Ο Διάκος αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο με θάρρος. Μόνο ένα παράπονο βγήκε απ' τα χείλη του, προβλέποντας την ανάσταση του Ελληνισμού: "Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι".

Λασκαρίνα Πινότση-Μπουμπουλίνα

Με καταγωγή από την αρβανίτικη κοινότητα της Ύδρας, η Λασκαρίνα Πινότση, όπως ήταν το όνομά της, γεννήθηκε στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου 1771, όταν η μητέρα της, Παρασκευώ (Σκεύω), επισκέφθηκε τον σύζυγό της και πατέρα της Λασκαρίνας, Σταυριανό Πινότση, ο οποίος ήταν ετοιμοθάνατος και είχε φυλακιστεί εκεί από τους Τούρκους επειδή είχε συμμετάσχει στην επανάσταση της Πελοποννήσου το 1769-1770, τα γνωστά Ορλωφικά. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, επέστρεψε μαζί με την χήρα μητέρα της στην Ύδρα όπου έζησαν για τέσσερα χρόνια. Ύστερα μετακόμισαν στις Σπέτσες, όταν η μητέρα της παντρεύτηκε τον εντόπιο καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου-Ορλώφ.
Από την παιδική της ηλικία η Λασκαρίνα είχε πάθος με την θάλασσα και με τις ιστορίες ναυτικών, καθώς και με τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους που ήταν υπό τουρκικό ζυγό για 400 περίπου χρόνια. Ήταν μελαχρινή, με ατίθασο χαρακτήρα και αρχοντικό ανάστημα, θάρρος και αποφασιστικότητα, αρχηγός ανάμεσα στα οκτώ ετεροθαλή αδέρφια της.
Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1788 όταν ήταν 17 χρονών, τον Δημήτριο Γιάννουζα (σκοτώθηκε το 1797), με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο Δημήτριος Μπούμπουλης, τον οποίο παντρεύτηκε σε ηλικία 30 ετών το 1801 και από τον οποίο πήρε και το όνομα και έγινε γνωστή ως «Μπουμπουλίνα». Όμως και οι δύο σύζυγοι της, Σπετσιώτες καπεταναίοι, σκοτώθηκαν σε ναυμαχίες εναντίον πειρατών που έκαναν ληστρικές επιδρομές στα παράλια της Ελλάδας. Ειδικά ο Μπούμπουλης σκοτώθηκε το 1811 από βόλι στο μέτωπο, σε ένα από τα ηρωικότερα θαλάσσια κατορθώματα, κατατροπώνοντας δύο Αλγερινά πειρατικά πλοία.
Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.
Στις 13 Μαρτίου 1821, στο λιμάνι των Σπετσών, η Μπουμπουλίνα ύψωσε στο κατάρτι του πλοίου Αγαμέμνων την δική της επαναστατική σημαία, την οποία χαιρέτησε με κανονιοβολισμούς. Η σημαία αυτή είχε κόκκινο περίγυρο και μπλε φόντο και απεικόνιζε έναν βυζαντινό μονοκέφαλο αετό ο οποίος κρατούσε μια άγκυρα και έναν φοίνικα. Ο αετός ο οποίος είχε τα φτερά γυρισμένα προς τα κάτω, συμβόλιζε το σκλαβωμένο Ελληνικό έθνος, το οποίο θα αναγεννιόταν όπως ο φοίνικας με την βοήθεια του Ναυτικού, το οποίο συμβόλιζε η άγκυρα. Το λάβαρο αυτό η Μπουμπουλίνα το εμπνεύστηκε από το λάβαρο της βυζαντινής Δυναστείας των Κομνηνών. Στις 3 Απριλίου και ανήμερα των Βαΐων, οι Σπέτσες, πρώτες από όλα τα νησιά, επαναστατούν ενώ το Μάιο οι Σπέτσες, η Ύδρα και τα Ψαρά αποτελούσαν τις μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις της επαναστατημένης Ελλάδας.
Η Μπουμπουλίνα, ως επικεφαλής μοίρας πλοίων - 8 πλοία, από τα οποία τρία ήταν δικά της - έπλευσε προς το Ναύπλιο το οποίο ήταν ένα απόρθητο οχυρό εφοδιασμένο με 300 κανόνια και αποτελούμενο από τρία φρούρια, το Μπούρτζι, την Ακροναυπλία και το Παλαμήδι. Τα πληρώματα του στόλου της αποβιβάστηκαν στο κοντινό λιμάνι, στους Μύλους του Άργους (δίπλα στην αρχαία Λέρνα) και με τον ενθουσιασμό της έδωσε θάρρος στο πλήρωμά της και στους Αργείους για την πολιορκία του Ναυπλίου, που είναι μια απαράμιλλη πράξη ηρωισμού. Αρχικά έδινε κατευθύνσεις στους άντρες της και αργότερα συμμετείχε η ίδια στην μάχη.
Εκτός από την πολιορκία του Ναυπλίου, πήρε μέρος στον ναυτικό αποκλεισμό της Μονεμβασιάς και στην παράδοση του κάστρου της, καθώς και στην πολιορκία του Νεοκάστρου της Πύλου και τον ανεφοδιασμό του Γαλαξιδίου, όπου κυβερνήτες ήταν τα παιδιά και τα αδέλφια της. Στη μάχη του Χάραδρου κοντά στο Άργος, ένα σώμα Σπετσιωτών πολεμιστών αντιμετώπισε 2.000 Τουρκαλβανούς, οι οποίοι είχαν σταλεί από τον Χουρσίτ Πασά με επικεφαλής τον Βελή-μπέη, με σκοπό την εκκαθάριση της Πελοποννήσου από τους εξεγερμένους Έλληνες. Εκεί ο γιος της Μπουμπουλίνας, Γιάννης Γιάννουζας, ο οποίος ήταν και ο αρχηγός του σώματος αυτού, σκοτώθηκε ηρωϊκά. Αυτή η μάχη έδωσε χρόνο στους άοπλους Αργείους να τρέξουν και να κρυφτούν στα γύρω βουνά.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1821 κατά την άλωση της Τριπολιτσάς, η Μπουμπουλίνα βοήθησε να σωθεί το χαρέμι του Χουρσίτ Πασά με κίνδυνο της ζωής της, γιατί όπως λέγεται είχε υποσχεθεί στην Σουλτάνα όταν την είχε συναντήσει στην Κωνσταντινούπολη για βοήθεια το 1816, ότι οποιαδήποτε Τουρκάλα της ζητούσε βοήθεια, αυτή θα της την έδινε. Έτσι η γυναίκα του Πασά που της ζήτησε να σώσει το χαρέμι, την ευχαρίστησε που έσωσε τις γυναίκες του χαρεμιού και τα παιδιά τους. Πριν την άλωση της Τριπολιτσάς, η Μπουμπουλίνα έφτασε έφιππη στο ελληνικό στρατόπεδο έξω από την πόλη όπου συνάντησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, η φιλία και ο αλληλοσεβασμός των οποίων οδήγησε στο να παντρευτούν τα παιδιά τους Πάνος Κολοκοτρώνης και Ελένη Μπούμπουλη. Η Μπουμπουλίνα έπαιρνε μέρος στα πολεμικά συμβούλια και στις αποφάσεις ως ισάξια των άλλων οπλαρχηγών, της απονέμεται ο τίτλος της «Καπετάνισσας» και της «Μεγάλης Κυράς».

Γενοκτονία των Αρμενίων

Ως γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Εντολές για εκκαθαρίσεις Αρμενίων είχαν δοθεί νωρίτερα από το Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ (1894-96) ωστόσο η κύρια ευθύνη για τις πλέον εκτεταμένες σφαγές τους αποδίδεται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18). Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν.
Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.
Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε ένας βίαιος εκτοπισμός του Αρμενικού πληθυσμού. Μέχρι το 2010, 23 κράτη είχαν αναγνωρίσει επισήμως τα γεγονότα ως γενοκτονία των Αρμενίων, όπως και η Διεθνής Ένωση Μελετητών για τη Γενοκτονία (International Association of Genocide Scholars).
Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων και των Ασσυρίων (Νεστοριανών χριστιανών).

Γενοκτονία των Ποντίων

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Για το ελληνικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη1914 μέχρι το 1923, ο Αριστοκλής Ι. Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα "Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγας" (Αθήνα 1934) τονίζει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος». Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τονίζει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 Έλληνες». Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου διαβάζουμε: από την Άνοιξη του
«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...»

H προδοσία της Κύπρου

ΚΥΠΡΟΣ ‘74 – ΕΝΑΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ
Μας ετοίμαζαν καιρό…
Ξεκινήσαμε σαν μονάδα ειδικής εκπαίδευσης σε ανορθόδοξο πόλεμο με πραγματικά πυρά στην Μακεδονία
Ήμουνα πολυβολητής
Αρχές Ιουλίου μ’ ένα μεταγωγικό ήρθαμε στην Κύπρο
Έγινε το κίνημα…
Εύκολη επιχείρηση παρότι όλοι μουρμουρίζανε πως θέλανε το Γρίβα..
Πιστέψαμε ότι γι αυτό μας θέλανε έτσι, αφού ουσιαστικά είχε ανατραπεί κι ο
Παπαδόπουλος απο τον Ιωαννίδη στην Ελλάδα κι ότι κάπου κει θα ηρεμούσαν τα πράγματα…
Τη μέρα φυλάγαμε κυβερνητικά κτίρια, τη νύχτα πλιάτσικο
Άσχημα πράγματα
Βγαίνανε αυτοί (οι Τούρκοι), βγαίναμε κι εμείς…
Μόνο το φιλότιμο σε κράταγε για να μη μολευτείς με ασχήμιες..
Από τις 15 Ιουλίου και μετά ήτανε έντονες οι φήμες για επέμβαση Τούρκων
Αυτοί που στήριζαν το “κίνημα” μας διαβεβαίωναν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει
Δεν μας πείραζε γιατί είχαμε πάρει το ηθικό της Τουρδύκ, που μας απέφευγε και στις νυχτερινές “περιπολίες” μέχρι που κλείστηκε στο ρημάδι της λίγα χιλιόμετρα απο μας και δεν ξαναβγήκε τη νύχτα…
Οι φήμες γίνονταν εντονότερες
Ο Μακάριος απο ραδιοφωνικό σταθμό καλούσε ανοικτά τους τούρκους να επέμβουν
Ναι ο Μακάριος, τον ακούγαμε…δεν ήθελε την ένωση με την Ελλάδα, δεν ήθελε να κατέβει δικιά μας μεραρχία στο νησί, τι ήθελε ?
Αφού ο Γρίβας είχε πέσει για να μην έρθουν οι δικοί μας, τώρα τι γύρευε ο Μακάριος και καλούσε ανοιχτά τους Τούρκους ?
Ούτε τον Σαμψών δεν ήθελε ?
Τότε πως του επέτρεπε ο Σαμψών να βγαίνει στο ράδιο και να καλεί τα μεμέτια
Όλη τη μέρα τα συζητάγαμε μεταξύ μας και οι ανώτεροι δεν μας απαντούσαν
-Υπομονή παιδιά θα δούμε, μας έλεγε ο λοχαγός μας…
Οι Κύπριοι της εθνοφρουράς και οι ντόπιοι δεν μας καλομιλάγανε, γιατί θέλανε το Γρίβα και μεις τον αποτρέψαμε…
Διάβολε…εντολές εκτελούσαμε !
Είχαμε εντολή να μη βγαίνουμε – λάθρα – τη νύχτα…
Στις 18 και 19 Ιουλίου είμασταν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ τέσσερις λόχοι..
Κλεισμένοι.
Ήμουνα στο λόχο Παπαχατζόπουλου…

---

Λέγοντας “Γρίβα” εννοώ την δύναμη της ΕΟΚΑ Β που είχε καθιερωθεί να λέγεται έτσι μετά το θάνατο του στρατηγού Γρίβα-Διγενή στις 27/1/1974 στη Λεμεσό.
Ηταν η πιο αξιόμαχη δύναμη αφού ασκούσε μεγάλη επιρροή στην Εθνοφρουρά και γι αυτό το λόγο άλλωστε ο Μακάριος είχε εξοπλίσει με τσεχοσλοβάκικα όπλα δική του παραστρατιωτική ομάδα στα πλαίσια του “Ασπίδα” που είχε προτείνει πολύ νωρίτερα ξέρεις ποιός…
Απο τις 25 Νοέμβρίου του 1973 ο Ιωαννίδης έχει ανατρέψει τον Παπαδόπουλο και προσπαθεί μετά το θάνατο του Γρίβα να προσεταιριστεί την ΕΟΚΑ Β με παραπλανητικούς όρους που έγιναν δεκτοί, αλλά όταν η ΕΟΚΑ Β κατάλαβε ήταν ήδη αργά…Στις 7 Ιουλίου 1974 ο Μακάριος αποφασίζει με εγκύκλιο την απόλυση δύο κλάσεων στις 20 Ιουλίου με σκοπό να μειώσει την Εθνοφρουρά απο 11.000 άνδρες σε 4.500 άνδρες, δίνοντας την αφορμή για την ανατροπή του στις 15 Ιουλίου. Ο ίδιος διέφυγε στην Πάφο ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΠΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ και κάνοντας αποτυχημένο αντικίνημα, για να διαφύγει τελικά και τέσσερις μέρες αργότερα απο την έδρα του ΟΗΕ να μιλάει για ελληνική εισβολή ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ στον Ετσεβίτ να ενεργοποιήσει τον Αττίλα 1.
Η ΕΟΚΑ Β μετέχοντας έστω καθυστερημένα στο πραξικόπημα της 15/7/74 κατά του Μακαρίου κατάλαβε ότι στρεφόταν ουσιαστικά κατά του εαυτού της ως όργανο των σχεδίων του Ιωαννίδη και της CIA…
Ουσιαστικά λοιπόν το πραξικόπημα ΠΟΥ ΔΙΗΥΘΗΝΕ η ΕΛΔΥΚ ανατρέποντας τον Μακάριο
αφάνισε τον κυρίαρχο παράγοντα που λεγόταν ΕΟΚΑ Β, παρότι ήταν μισητοί εχθροί του Μακάριου…
Ελπίζω να έγινα αντιληπτός…

---

18 – 19 Ιουλίου 1974 Η ανησυχία μεγαλώνει..
Είπανε για σήματα απο υποκλοπή που έλεγαν ότι η Τουρδύκ μίλαγε συνέχεια με τη Μερσίνα που ετοίμαζε στόλο για απόβαση..
Είπανε πως τόπανε κι οι Τζώνηδες στην τηλεόρασή τους..
Ακόμη πως η Τουρδύκ βγήκε σε διασπορά και επιφυλακή και πως δουλεύανε μπουλντόζες στην Αγίρδα για πρόχειρο αεροδρόμιο..
Οι φωτιές έκαιγαν ακόμη στο Πενταδάκτυλο, έλεγαν πως κι αυτές επίτηδες δεν σβήστηκαν.
Δεν μας έλεγαν τίποτα..
Μόνο :” αυτοσυγκράτηση”…
Καταλάβαμε ότι οι Τούρκοι έρχονταν παρότι μας έλεγαν ότι θα έκαναν ασκήσεις επίδειξης..
Είχανε αποπλεύσει απο τις 10:30 το πρωϊ της 19ης και μεις είμασταν κλεισμένοι…
Υπήρχε σχέδιο άμυνας που έλεγε ότι βγαίναμε σε διασπορά μάχης, καθαρίζαμε τους θύλακες των τουρκοκυπρίων ειδικά αυτόν Λευκωσίας – Αγ Ιλαρίωνα που ήταν ο σημαντικώτερος και έπειτα χτυπάγαμε τις αμφίβιες δυνάμεις πριν κάνουν προγεφύρωμα.
Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (όπως μάθαμε αργότερα) γνώριζε την επιβίβαση των τούρκων στη Μερσίνα και ζήταγε απο το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων στην Ελλάδα τη διαταγή για να κινηθεί αλλά αυτή η διαταγή δεν δινόταν..
Ο αρχηγός του ΓΕΕΦ είχε κληθεί στην Αθήνα και ο ταξίαρχος Γεωργίτσης που τον αναπλήρωνε αρκέστηκε στην επανάκληση κάποιων μονάδων που είχαν μετακινηθεί με το πραξικόπημα και στην επιστράτευση κάποιων ειδικοτήτων το μεσημέρι της 19ης ..
Δεν μπορούσε μάλλον χωρίς την διαταγή της Αθήνας να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο άμυνας…
Τουλάχιστον δεν διέταζε τη διασπορά μας και θα μας έβρισκε η αεροπορία τους στα στρατόπεδα..
Μετά τις 15:30 μάθαμε ότι ο Μακάριος μίλαγε απο την έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη
και μας κατηγορούσε για εισβολή…
Δεν ήτανε λέει εσωτερική υπόθεση των ελληνοκυπρίων η ανατροπή του, αλλά ήτανε κατάληψη απο τη Χούντα με τη βοήθεια της ΕΟΚΑ Β, που όρισε πρόεδρο τον Σαμψών.
Ποιός Σαμψών ?
Κανείς δεν τον ήθελε και παρότι αυτός διόρισε υπουργούς της ΕΟΚΑ Β στα υπουργεία του, δεν ήταν η παλιά ΕΟΚΑ Β του Γρίβα αυτή…
Μπάχαλο ήταν σαν να ήταν έτοιμοι για εμφύλιο.
Χωρισμένοι λαός στρατός αξιωματικοί και οπλίτες σε ενωτικούς και ανθενωτικούς.
Απλά δε μίλαγες κι έκανες τη δουλειά σου εκτελώντας εντολές..
Εντάξει ανατράπηκε ο Μακάριος αλλά τώρα δυσκόλευε τα πράγματα.
Αφού δεν τον ήθελαν οι Ελληνοκύπριοι ούτε και οι μητροπολίτες τους οποίους είχε καθαιρέσει όταν του ζήτησαν να παραιτηθεί..
Αυτός ήτανε χούντα στο νησί…
Τότε μάθαμε ότι μετά το κίνημα που τον ακούγαμε στο ράδιο μίλαγε κυνηγημένος απο την Πάφο, πριν τον φυγαδέψουν οι Τζώνηδες…
Το ΓΕΕΦ διέταξε την μερική και “αθόρυβη” επιστράτευση των χειριστών αντιαεροπορικών.
Εθεσε σε κατάσταση συναγερμού όλες τις ναυτικές εγκαταστάσεις του νησιού.
Ακόμη να πάρουμε εντολή για διάταξη εκτός στρατοπέδου…
Άραγε οι καταδρομείς και οι άλλες μονάδες Κυρήνειας – Αμμοχώστου να είναι ακόμη στη Λευκωσία όπου είχαν έρθει με το πραξικόπημα ή να είναι στις θέσεις τους στις ακτές ?
Δεν ξέραμε…
Την Παρασκευή 19 Ιουλίου 1974, ο αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών Σίσκο συναντήθηκε στην Αθήνα με τον πρωθυπουργό Ανδρουτσόπουλο, τον στρατηγό Μπονάνο και τον Ιωαννίδη ,ζητώντας ως μεσολαβητής την εκτόνωση της κρίσης με την παραχώρηση από ελληνικής πλευράς μιας ζώνης διέλευσης προς τη θάλασσα για τους τουρκοκυπρίους.
Η ελληνική πλευρά αρνήθηκε επίμονα παρά την επιμονή του Σίσκο για την σοβαρότητα της κατάστασης.
Έτσι ο Σίσκο αναχώρησε για την Άγκυρα στις 10:45 και έγινε δεκτός από τον Ετσεβίτ στις 00:45 μέχρι 02:30 δυο ώρες πριν την απόβαση χωρίς να φέρει αποτέλεσμα.
Επέστρεψε άπρακτος στην Αθήνα όταν η εισβολή είχε ήδη αρχίσει.
Η Σοβιετική Ένωση μέσω του πρεσβευτή της έδωσε διακοίνωση στην ελληνική κυβέρνηση με την οποία ζητούσε να απομακρυνθούν οι ελληνικές δυνάμεις από το νησί.
Ταυτόχρονα έθεσε περιπολικό σκάφος ανοικτά της Κυρήνειας για να αναφέρει τα γεγονότα .
Η Βρετανία πάγωσε τις επικοινωνίες στην Κύπρο, αύξησε την αεροπορική επιτήρηση στην περιοχή Κρήτης – Ρόδου και αργά το βράδυ ζήτησε γραπτά από την ελληνική κυβέρνηση να μην προβεί σε καμία ενέργεια που θα επιδείνωνε την κατάσταση !!!
Στις 20:00 ο διοικητής της Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου ενημέρωσε το ΓΕΕΦ ότι παρακολουθεί δύο νηοπομπές προερχόμενες από Μερσίνα να πλέουν προς Κύπρο, από το ραντάρ του Αποστόλου Ανδρέα (10 ώρες μετά τον απόπλου τους !!!)
Ωρα 21:15 το ραντάρ του Απ Ανδρέα αναφέρει 6 σκάφη σε απόσταση 40 νμ πλέοντα με σχηματισμό γραμμής μετώπου προς τον κόλπο της Αμμοχώστου.
Ωρα 21:40 ο ίδιος σταθμός αναφέρει άλλα 8-10 σκάφη πλέοντα προς Κορμακίτη – Κυρήνεια, 30 νμ ΒΔ της πρώτης νηοπομπής.
Σάββατο 20 Ιουλίου, ώρα 00:15, τα 6 σκάφη παραπλέουν το ακρωτήρι του Απ. Ανδρέα σε απόσταση μεγαλύτερη των 12 νμ και κατευθύνονται προς Αμμόχωστο.
Η δεύτερη νηοπομπή των 10 σκαφών στα 30 νμ βόρεια του ακρωτηρίου Απ Ανδρέας πλέει προς το ακρωτήρι του Κορμακίτη.
Σάββατο 20 Ιουλίου, ώρα 01:30, η νηοπομπή των 6 σκαφών εξακολουθεί να πλέει προς τον κόλπο Αμμοχώστου με 8 κ
Τα προς βορρά εντοπισθέντα σκάφη διαπιστώνεται ότι είναι 11 και βρίσκονται 35 μίλια ΒΑ της Κυρήνειας.
Αναφέρονται συνέχεια στο ΓΕΕΦ και αυτό στην Αθήνα παίρνοντας και μεταφέροντας την διαβεβαίωση ότι πρόκειται για άσκηση επίδειξης!!!
Σάββατο 20 Ιουλίου, ώρα 02:00, τα 6 σκάφη προς Αμμόχωστο αναστρέφουν την πορεία τους και πλέουν βορειοανατολικά απομακρυνόμενα.
Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι επρόκειτο για παραπλανητική ενέργεια για να προσελκύσει την ελληνική αμυντική δύναμη στην Αμμόχωστο.
Η νηοπομπή των 11 σκαφών εξακολουθεί να πλέει προς Κορμακίτη.
Λόγω της ταχύτητας που έπλεε όμως και μέχρι την αυγή που έπρεπε να φτάσει, έδειχνε ότι αντικειμενικός σκοπός ήταν η Κυρήνεια και όχι ο κόλπος του Μόρφου.
Την ίδια ώρα ο τουρκοκυπριακός σταθμός Μπαϋράκ άρχισε να μεταδίδει στρατιωτικά εμβατήρια…
Σάββατο 20 Ιουλίου, ώρα 04:00, η ομάδα των 11 σκαφών κρατά σε απόσταση 10-12 μιλίων από τις ακτές της Κύπρου.
Ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ διατάσει με δική του πρωτοβουλία (και σωτήρια) την εφαρμογή του σχεδίου διασποράς…
Το ίδιο κάνουν και οι άλλες μονάδες εθνοφυλακής , έστω τόσο αργά…
Το ΓΕΕΦ με δική του πρωτοβουλία διέταξε την εφαρμογή του σχεδίου αμύνης στις 07:00 το πρωϊ της 20 Ιουλίου, ενώ στις 08:40 έδωσε την συγκατάθεσή του ο υπαρχηγός του ΑΕΔ !!!
Αν δεν αυτενεργούσαν οι διοικητές των μονάδων θα είχαν συντριβεί από την τουρκική αεροπορία.
Και πάλι όμως , η απαράδεκτη καθυστέρηση εφαρμογής του σχεδίου άμυνας συνιστούσε αυτό που λέμε “στρατηγικό αιφνιδιασμό” με αρκετές απώλειες κυρίως σε στρατιωτικό υλικό (πυροβόλα και οχήματα).
Αν είχαν όμως οι αμυντικές δυνάμεις κινηθεί έγκαιρα, η τουρκική απόπειρα απόβασης θα ήταν γι αυτούς πανωλεθρία όπως οι ίδιοι οι τούρκοι παραδέχονται (Αλή Μπιράντ – Απόφαση Απόβαση).
Με το πρώτο φως της αυγής στις 04:45 άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες “ναπάλμ” στην παράκτια ζώνη του Πενταδάκτυλου για εξουδετέρωση ελληνικών θέσεων έτσι ώστε τα αποβατικά που “κρατούσαν” ακόμη στη θάλασσα να βγουν στην ακτή..
Ο Πενταδάκτυλος καιγόταν για τα καλά.
Σε λίγο οι βαμβαρδισμοί επεκτάθηκαν στο δρόμο Αγ.Ιλαρίωνα – Κυρήνειας για να μη μπορούμε να κινηθούμε εναντίον των αποβιβασθέντων και σε θέσεις στρατοπέδων που προφανώς είχαν μελετήσει αρκετά πριν..
Άρχισαν να βομβαρδίζουν και το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ που μόλις λίγο νωρίτερα είχαμε εγκαταλείψει σε θέσεις διασποράς…
Μεταγωγικά αεροσκάφη και ελικόπτερα έριχναν αλεξιπτωτιστές (ταξιαρχία) στην περιοχή Κιόνελι – Μάνδρα.
Δεν είχαμε οδηγίες επίθεσης
τα μεχμετζίκ (τούρκοι) κατέβαιναν ανενόχλητοι στον Καραβά και έπεφταν στο Κιόνελι και μεις δεν είχαμε οδηγίες επίθεσης γιατί περιμέναμε το ΓΕΕΦ !!!
Η οργή μας δεν περιγράφεται…
Γύρω στις 09:30 ακούστηκαν οι ριπές της πρώτης εμπλοκής που σε λίγο φούντωσαν.Το 251 ΤΠ χτύπαγε το προγεφύρωμα των μεχμετζίκ που είχε “κάτσει” στην ακτή αν και ανενόχλητο λες κι ήρθε καλοκαιρινό περίπατο…
Πεταχτήκαμε πάνω ενθουσιασμένοι και μετά βίας μας κράταγαν στις θέσεις μας…
Αργότερα μάθαμε ότι το 251 ΤΠ και ομάδες απο το Πενταδάκτυλο είχαν θερίσει
κυριολεκτικά τους αποβιβασμένους, που προχωρούσαν αργά σε πυκνές γραμμές (μπουλούκι) με το αριστερό χέρι στο πρόσωπο να κρύβει τα μάτια και να σκοτώνονται ομαδικά με τους αξιωματικούς πίσω τους να βρίζουν…
Γύριζαν οι τραυματίες και έπεφταν στο κυρτό της ακτής φωνάζοντας “αμάν αννάμ” κι εγκαταλείπονταν εκεί χωρίς τραυματιοφορείς και νοσοκόμους…
Απειροπόλεμοι χωρίς υποστήριξη πυροβολικού και τεθωρακισμένων, χωρίς επαρκή υποστήριξη απο την αεροπορία τους γιατί η εμπλοκή ήταν στα 100μ.
Κατέβαιναν συνέχεια και κατέβαιναν στη σφαγή, παρότι δεν τους χτυπήσαμε ούτε με το 1/20 της δύναμής μας που ήταν αιφνιδιασμένη και ασυντόνιστη…
Και όμως παρ’ όλα αυτά οι τούρκοι αιφνιδιάστηκαν, παρά την άνεση χρόνου που είχαν.
Αν το 251 μόνο του είχε υποστήριξη πυροβολικού θα είχε καθαρίσει το θύλακα σε λίγη ώρα…
Η μάχη κράταγε όμως με αυτόματα, ατομικό οπλισμό και λίγους όλμους και έτσι οι τούρκοι παρά τις τεράστιες απώλειες κράτησαν τις θέσεις τους.
Επιχειρησιακά το 251 ΤΠ των 90 ανδρών δεν μπορούσε να επιτεθεί για να ρίξει στη θάλασσα μια δύναμη 2000 και πλέον αποβιβασμένων…
Και μεις μέναμε καθηλωμένοι αναμένοντας σχέδιο μάχης απο το ΓΕΕΦ !
Την ίδια ώρα αλεξιπτωτιστές που έπεσαν στο χωριό Μια Μηλιά αποδεκατίστηκαν απο τους κατοίκους που βγήκαν στους αγρούς σκοτώνοντας και παίρνοντας τον οπλισμό τους…
Η ταξιαρχία τους όμως ανενόχλητη έπεσε στο Κιόνελι – Αγ. Ιλαρίωνα και ενώθηκε με τον τουρκοκυπριακό θύλακα…
Στις 10πμ έγινε μια απόπειρα προώθησης προς το Κιόνελι, το οποίο διέθετε οχυρωματικά έργα, πολυβολεία και ήταν ο ισχυρότερος τουρκοκυπριακός θύλακας.
Κατά τη διάρκεια της προώθησής μας με υποστήριξη 6 τεθωρακισμένων περνώντας παράπλευρα το στρατόπεδο της Τουρδύκ κατά του οποίου “έβαλαν” τα άρματα πλην όμως ήταν εγκαταλειμμένο δυο μέρες νωρίτερα, σταματήσαμε στο ρέμα 1000μ πριν το Κιόνελι , γιατί παραπέρα δεν είχαν ασύρματη επαφή τα άρματα με τη διοίκηση, που παρέμενε στο παρατηρητήριο μάχης.
Το πεδίο μπροστά μας ακάλυπτο γεμάτο χόρτα που φλέγονταν και στα 800μ. τούρκοι αλεξιπτωτιστές έπεφταν αδιάκοπα ενισχύοντας την άμυνα του θύλακα.
Η προώθησή μας απαιτούσε ισχυρή κάλυψη πυροβολικού (που δεν είχαμε εκείνη την ώρα), διαφορετικά σε ανοιχτό και φλεγόμενο πεδίο μπροστά από πολυβολεία ήταν αυτοκτονία. Πήραμε εντολή για σύμπτυξη χωρίς απώλειες, αφού η ενέργειά μας ήταν μάλλον αναγνωριστική και επιστρέψαμε άπρακτοι, για να επανέλθουμε το απόγευμα.
Στις 18:20 πήραμε εντολή επίθεσης και προσβολής του Κιόνελι ΒΔ, με σκοπό να εκκαθαρίσουμε το θύλακα και να αποκτήσουμε επαφή με τα τμήματα που πίεζαν το προγεφύρωμα των Τούρκων στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας.
Θα είχαμε πλευρική υποστήριξη από την Εθνοφρουρά και προώθηση πάλι με λίγα προπορευόμενα άρματα, ενώ θα περιμέναμε ενίσχυση απο την επιλαρχία.
Προωθούμαστε γρήγορα στην κοιλάδα.
Στο 1 χιλιόμετρο στις 19:30 δεχόμαστε καταιγισμό πυρών από τις τουρκικές θέσεις που είχαν ενισχυθεί με αλεξιπτωτιστές.
Φτάσαμε στην αντιαρματική τάφρο 600μ. νότια του χωριού.
Τα άρματα δεν μπορούσαν να συνεχίσουν, πυρά υποστήριξης δεν είχαμε πλέον και έτσι περάσαμε την τάφρο και έρπειν, με πυρ και κίνηση πλησιάζαμε τις τουρκικές θέσεις που άρχισαν τα διασταυρούμενα πυρά.
Σε λίγο είμαστε καθηλωμένοι από τα πολυβόλα τους.
Εχει αρχίσει να σκοτεινιάζει.
Το πυροβολικό άρχισε ν’ αραιώνει τις βολές του και τα δύο τάγματα της Εθνοφυλακής
το 301 ΤΕ και το 11ο ΤΕ (Λόχος Λυσσαρίδη) δεν επιτέθηκαν ακόμη…
Ούτε η επιλαρχία κλήθηκε για να προσβάλει με τα άρματα τα οχυρωμένα πολυβολεία.
Ο λοχίας Κόγκας πλησιάζοντας αρκετά πολυβολείο σε αναπέτασμα εδάφους μπροστά του, δέχεται καταιγισμό πυρών και σκοτώνεται.
Το ίδιο έξι ακόμη οπλίτες..
Το σκοτάδι, ο καπνός από τα χόρτα που καίγονται και η σκόνη μας στερούν το οπτικό πεδίο και λόγω της διάταξής μας κινδυνεύαμε να προσβληθούμε από φίλια πυρά.
Αν πάλι μέναμε καθηλωμένοι το πρωί θα μας έβρισκε η αεροπορία τους.
Πήραμε διαταγή σύμπτυξης στις 03:00 και με τάξη αποχωρήσαμε μεταφέροντας νεκρούς και τραυματίες.
Στο αριστερό της διάταξης ο υπολοχαγός Τσώνος Σωτήριος τραυματίστηκε βαριά καλύπτοντας την αποχώρηση και σε λίγες μέρες υπέκυψε στα τραύματά του.
Στη γραμμή της Λευκωσίας σε μήκος 5 χιλιομέτρων γίνονταν αψιμαχίες μεταξύ του 211 ΤΠ και υπολλειμάτων τουρκοκυπρίων αφού ο κύριος όγκος του είχε αποιτραβηχτεί για ενίσχυση στο Κιόνελι ( στρατηγικής σημασίας για την εδραίωση της απόβασης).
Το 211 ΤΠ έχασε την ευκαιρία να προωθηθεί αρκετά μη εκτιμώντας καλά την δύναμη του εχθρού στη γραμμή Λευκωσίας.
Τα σποραδικά πυρά των τουρκοκυπρίων και η ρίψη χειροβομβίδων χωρίς τραβηγμένη περόνη έδειχναν άπειρο στράτευμα και αδύναμο…
Αντίθετα με μας οι Μονάδες Καταδρομών μας στις 23:00 κατέλαβαν αιφνιδιαστικά δύο υψώματα στο Κοτζάκαγια του Πέλλα Πάϊς, απέναντι απο την κορυφή του Αγ. Ιλαρίωνα εκκαθαρίζοντας δραστικά αρκετούς θύλακες του Πενταδάκτυλου.
Όπως μάθαμε αργότερα, το απόγευμα της ίδιας μέρας το αρματαγωγό Λέσβος που είχε παραλάβει 450 απολυθέντες της ΕΛΔΥΚ και έπλεε νότια της Πάφου για Πειραιά , επιστρέφει στην Πάφο προσβάλλοντας τον τουρκικό θύλακα και αποβιβάζοντας με μικρά σκάφη τους εφέδρους δίνοντας την εντύπωση αμφίβιας επιχείρησης.
Ο τουρκοκυπριακός θύλακας ζητά αεροπορική κάλυψη, που δεν του παρέχεται άμεσα και σε λίγη ώρα παραδίνεται (ουσιαστικά σε άοπλους επιτιθέμενους !!!)
Το Λέσβος αναχωρεί νότια και η τουρκική αεροπορία που την επομένη στις 14:00 φτάνει σε αναζήτηση ελληνικού “στόλου” βρίσκει δική της νηοπομπή που είχε σπεύσει να ελέγξει τις πληροφορίες, εμπλέκεται και χτυπιούνται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα τη βύθιση του αντιτορπιλικού Κοτζάτεμπε και την κατάρριψη τριών τουρκικών αεροσκαφών από τα συνοδευτικά Αντάτεμπε και Τσακμάκ…
Κυριακή 21 Ιουλίου 1974
Γύρω στις 04:00 γυρίσαμε στις θέσεις διασποράς στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.
Διάβολε γιατί δεν πήραμε το Κιόνελι ?
Εμείς εκτελέσαμε τον αντικειμενικό στόχο που ήταν η κατάληψη του χώρου μπροστά απο τα οχυρώματα..
Γιατί η Εθνοφρουρά δεν πλαγιοκόπησε για την κατάληψη ?
Θέλανε να τα πάρουμε κατά μέτωπο, σε διασταυρούμενα πυρά ή να σκοτωθούμε όλοι ?
- Πάρε να βάλεις κάτι στο στόμα σου, φωνάζει ο διπλανός μου
- Γ…….. ανθενωτικοί, γιατί δεν πολεμάνε ? βρίζω και κλωτσάω το ανάχωμα
- Πάψε ρε, μη λες έτσι, όλοι θα πολεμήσουν, όλοι…
- Έπρεπε να τους έχουμε ρίξει στη θάλασσα διάβολε, αύριο θάρθουν κι άλλοι και θα φέρουν άρματα…έπρεπε νάμαστε στην ακτή τώρα…
- Αύριο σειρά, αύριο θάρθουν και δικοί μας απο Ελλάδα, ησύχασε…
Το πρωί μας βρήκε ακροβολισμένους στα χαρακώματα των θέσεων διασποράς στο στρατόπεδο, σε μεγάλη ακτίνα.
Με το πρώτο φως της μέρας άρχισαν και πάλι οι αραιοί βομβαρδισμοί τους από τις τορπιλακάτους και την αεροπορία.
Χτύπαγαν στόχους σε όλο το νησί αδιάκριτα, αλλά έδειχναν άστοχοι.
Το λέω γιατί παρακολουθούσαμε ένα εγκαταλειμμένο όχημα μεταφοράς που έκαναν πάνω από δέκα βουτιές και ρίψεις χωρίς να το κτυπήσουν.
Το απόγευμα ένα αεροσκάφος το πέτυχε με την πρώτη.
Φήμες ότι Τζώνηδες πιλότοι μπήκαν στην επιχείρηση, δικαίωναν τις αναφορές των ράκαλ που άκουγαν μια τούρκικα, μια αγγλικά….
Ελικόπτερα έφερναν ενισχύσεις στο πρόχειρο αεροδρόμιο της Αγίρδας.
Κάθε τόσο έπεφταν αλεξιπτωτιστές στη γραμμή Κιόνελι-Λευκωσία.
Μείναμε στη θέση μας λόγω του ότι ο τουρκοκυπριακός θύλακας Λευκωσίας δεν είχε εξουδετερωθεί και ενισχυόμενος θα ήταν επικίνδυνος για το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, λέει !!!
Αντί όμως να ζητηθεί έστω από τα υπόλοιπα τάγματα η συντονισμένη επίθεση κατά του προγεφυρώματος στο Πεντεμίλι και την απώθηση στη θάλασσα, στάλθηκαν άτακτα και χωρίς αποτέλεσμα δυο λόχοι και οι κύριες δυνάμεις ασχολήθηκαν με την κατάληψη των τουρκοκυπριακών θυλάκων στο νησί.
Καταλήφθηκαν βέβαια όλοι εκτός της Λευκωσίας και του Αγ. Ιλαρίωνα, αλλά σήμερα στρατηγικός στόχος έπρεπε νάναι το προγεφύρωμα στο Πεντεμίλι με συντονισμένη επίθεση.
Αν το παίρναμε οι θύλακες θα παραδίνονταν αμαχητί και οι Τούρκοι δεν θα μπορούσαν να αποβιβάσουν ενισχύσεις, γιατί θα επανδρώναμε όλα τα αντιαεροπορικά και τα πολυβολεία στο Πενταδάκτυλο και θα στήναμε νέα ναρκοπέδια …
Ετσι μείναμε να περιμένουμε το μεγάλο κύμα αεροπορικής επιδρομής τους μετά το μεσημέρι…
Η δικιά μας αεροπορία που είναι ?
Μπήκε ή δεν μπήκε ή Ελλάδα στον πόλεμο ?
Από την προηγούμενη με ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ζητείται η κατάπαυση πυρός.
Η Ελλάδα του Ιωαννίδη δεν δέχεται οργισμένη, γιατί έχει εξαπατηθεί από τους Αμερικανούς και εξετάζει το ενδεχόμενο εμπλοκής σε ελληνοτουρκικό πόλεμο , υπό την σκιά φήμης που ξεπήδησε από την πλευρά των “συμμάχων” για μετακινήσεις βουλγαρικών στρατευμάτων στα σύνορα και απειλής από Βορρά !!!
Η Τουρκία δεν δέχεται άμεσα , γιατί πρέπει να προλάβει να στείλει ενισχύσεις και βαριά άρματα στο προγεφύρωμα της Κύπρου, που κινδυνεύει να ριχτεί στη θάλασσα.
Το μεσημέρι αποπλέουν.
Έτσι θα πήγαινε σε συνομιλίες από θέση ισχύος και θα γλίτωνε τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, που κρινόταν “ακαθόριστος” λόγω ποιοτικής υπεροχής της Ελλάδας σε ναυτικό και αεροπορία.
Το οχηματαγωγό Ρέθυμνο με ενισχύσεις ελαφρά άρματα και 500 κύπριους εθελοντές αναχωρεί τα’ απόγευμα απο Ελλάδα για Κύπρο.
Δύο υποβρύχια κοντά στην Κύπρο διατάσσονται για ενέδρα στη νηοπομπή ή και για εμπλοκή με τα τουρκικά σκάφη ανοικτά της Κυρήνειας και ανακαλούνται συνεχώς μέχρι που πιάνουν ανοικτά της Ρόδου.
Ο Ιωαννίδης δίνει εντολές εμπλοκής σε πόλεμο και ο Μπονάνος με τον Αρχηγό του Ναυτικού δεν εκτελούν…
Αναποφασιστικότητα ή εμπλοκή των αποφάσεων από αμερικανόφιλη παραδιοίκηση ?
Εξετάζεται η αποστολή της Β Μοίρας Καταδρομών με Νοράτλας.
Σμήνος F4-B διατάσσονται να μεταβούν εν αναμονή στην Κρήτη.
Στον Έβρο ο στρατός δεν μπορεί να ταχτεί πλήρως σε ανατολικό μέτωπο, λόγω της φήμης για βουλγαρική εμπλοκή.
Λιβύη, Πακιστάν και Ιράν τάσσονται υπέρ της Τουρκίας έτοιμες να στείλουν μέχρι στρατεύματα !!!
Μόνοι εναντίον όλων, για μια ακόμη φορά.
ΞΕΝΟΣ RE: Κυριακή 21 Ιουλίου 1974
21/7/2002 2:26:00 μμ
Μήνυμα
Στις 14:00 σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί για δυό ώρες για να διευκολύνουν φάλαγγα
Βρεττανών υπηκόων που απεγκλωβίζονται απο Νικόσια …
Έχουν απλώσει μεγάλες βρεττανικές σημαίες στα καμιόνια για να μην χτυπηθούν κατά
λάθος απο τα μεχμετζίκ και πηγαίνουν νότια…
Κυριακή 21 Ιουλίου, ώρα 17:00
- εχθρικά αεροσκάφη από βορρά ..
- λάβατε θέσεις !
Διάβολε είναι πολλά…
αρχίζουν ν’ αδειάζουν βόμβες παντού τριγύρω μας… κόλαση…δεν βλέπουμε τίποτα…
Εν μέσω ρίψεων σηκώνουμε οπλοπολυβόλα και κτυπάμε ότι πιάνουμε μέσα στα σύννεφα καπνού και φωτιάς.
Έπεσε !… ουρλιάζει κάποιος δίπλα… το 12ο από χτες… πεταγόμαστε πάνω …
Καλυφτείτεεε !… ουρλιάζει ο λοχαγός… πέφτουμε … η φωνή του πνίγεται στην ομοβροντία … κόλαση … μαυρίλα … φωτιά …. ουρλιαχτά …βρισιές… χτυπάτε τους π…..δες…κέντρο…αίτηση βολής….κέντροο!
Στο διάβολο…όρθιοι να τους βλέπουμε καλύτερα … κι ότι γίνει !
Το bar καίει στα χέρια και τα μαυρισμένα χαλίκια από τις ναπάλμ χτυπάνε στο πρόσωπο, παντού, δε σε νοιάζει, θές μόνο να χτυπήσεις άλλο ένα…ένα ακόμη…
Ένα τσούξιμο στο πόδι…πέφτω στο όρυγμα…πάνω μου χώμα από ρουκέτα…σηκώνομαι πάλι…το μπαρ μου που πήγε…νάτο…π…..δες … ελάτε πάλι…
Γα….να μεχμετζίκ fantom και napalm αυτοί ? m1, brouning και bar εμείς…θα τους φάμε και μ’ αυτά…
Δε τέλειωνε μέχρι που σκοτείνιαζε…
Οι Τούρκοι δεν πολεμάνε ποτέ τη νύχτα… φοβούνται λέει μη σκοτωθούνε νύχτα…κάτι λέει το Κοράνι τους …
Κυριακή 21 Ιουλίου 1974, ώρα 23:00
Απογειώνονται από τη Σούδα της Κρήτης 15 Νοράτλας μεταφέροντας τελικά την ΒΜ Καταδρομών αντί της Α σε πτήση ύψους 500 ποδών , με σιγή ασυρμάτου και φώτα πορείας σβηστά (τυφλή πτήση ).
Δύο χάνουν προσανατολισμό και προσγειώνονται στη Ρόδο.
Συνεχίζουν 13 Νοράτλας σε τυφλή πτήση για Νικόσια…
Κυριακή 21 Ιουλίου 1974 προς 22 – Μεσάνυχτα.
Δεν περιμένουμε βοήθεια από Ελλάδα και είμαστε σα δαιμονισμένοι από την αεροπορική επιδρομή το απόγευμα.
Ξαφνικά ακούγονται αεροπλάνα να πετούν χαμηλά πάνω από το αεροδρόμιο.
Αρχίζουμε να τα προσβάλουμε με τα πρώτα πυρά.
Το τρίτο στη σειρά πέφτει απο αντιαεροπορικό πριν το διάδρομο και συντρίβεται, ενώ τ’άλλα που ακολουθούν δέχονται ελαφρά πυρά…
Παύσατε πυρ!!! παύσατε πυρ, είναι δικοί μας!!! ακούγεται στη νύχτα και σε λίγο σιγούν τα όπλα…
Ένα κοντά στ’ άλλο κατεβάζει γρήγορα στρατό και φεύγει…
Έλληνες καταδρομείς !!! – φωνάζουν – και μας κόβονται τα γόνατα…
Τι να πεις … δε λέγεται…
Από χαρά γιατί πιστεύαμε πια πως δε θα’ ρθουν κι από οργή και λύπη γιατί τους χτυπήσαμε πριν λίγο.
Γίνεται πανδαιμόνιο… κάποιοι τρέχουν έξω απ’ το διάδρομο στο χτυπημένο…σταμάτησε το μυαλό μας …θα τρελαθούμε…κάνε Θεέ να ζουν τα παληκάρια μας…
Τους πήρανε γρήγορα , δε μάθαμε τίποτα κείνη την ώρα…
Παράνοια…κι ήτανε μόνο η αρχή…
Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974, ώρα 09:00
Ο τουρκικός στόλος που είχε αποπλεύσει από χτες φτάνει ανατολικά του Πεντεμίλι και αποβιβάζει την 39η Μεραρχία και άρματα Μ48, ανενόχλητος αφού το προγεφύρωμα στο Πεντεμίλι και η κορυφή Αγ. Ιλαρίωνα ήταν ακόμη στα χέρια τους.
Στις 11:00, έχουν ταχθεί σε θέσεις μάχης και ξεκινούν επίθεση με τριπλό μέτωπο για διεύρυνση του προγεφυρώματος προς Κυρήνεια, νότια προς Κιόνελι και ανατολικά.
Αντιαρματική υποστήριξη με άρματα, πυροβόλα ή βλήματα Σαγκέρ δεν υπήρχε στην πλευρά της Κυρήνειας, ούτε αντιαρματικοί τάφροι, ούτε ναρκοπέδια.
Η Κυρήνεια ήταν ανυπεράσπιστη σε άρματα και το χειρότερο ο πληθυσμός της δεν είχε εκκενωθεί όλος απ’ την Εθνοφρουρά λες και δεν περίμεναν επίθεση !!!
Ο λόχος καταδρομέων του Ροκά, ο λόχος Κατούντα,ο Κουρούπης, ο Κατσάνης, ο Τσάκας ήταν ασυντόνιστοι μεταξύ τους και με προστριβές λόγω της προσπάθειας των καταδρομέων να ηγηθούν στο 241ΤΠ σε κρίσιμη ώρα άμυνας μέσα στην πόλη…
Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες όμως σε λίγες ώρες η Κυρήνεια είχε καταληφθεί.
Κάποιοι απο τους αμάχους έτρεξαν προς το ξενοδοχείο Ντόουζ και τέθηκαν υπο την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ.
Στο Ντόουζ κατέφυγαν και Βρεττανοί οι οποίοι απομακρύνθηκαν τελικά με βρεττανικά πλοία δείχνοντας ότι ούτε οι ίδιοι αισθάνονταν ασφαλείς….
Οι 75 εθνοφρουροί που παρέμειναν τελευταίοι υπερασπιστές στο κάστρο της πόλης, διέφυγαν απο μυστική έξοδο και μια χαράδρα έξω απ’ την πόλη…
Ο πληθυσμός της Κυρήνειας και των γύρω χωριών, που δεν είχαν εκκενωθεί βάσει σχεδίου της εθνοφρουράς γίνονται θύματα μιας πρωτόγνωρης κτηνωδίας…
Οι Τούρκοι συγκέντρωναν αιχμαλώτους και άλλους τους εκτελούσαν (όπως ο σωρός των αποκεφαλισμένων εθνοφρουρών), άλλους τους κράταγαν για αποστολή στις τουρκικές πόλεις όπως τα Αδανα…
Έψαχναν τα σπίτια με σκυλιά και ξετρύπωναν γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους.
Καταγράφηκαν ανεξέλεγκτοι βιασμοί από κορίτσια 13 ετών και έγκυες, μέχρι γριές 70 ετών…
Κατάφεραν απόσπαση ορισμένων αιχμαλώτων από το ξενοδοχείο Ντόουμ, όπου ήταν υπό την προστασία της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ και τους εκτελούσαν.
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα ενός μικρού αγοριού, που ενώ φυγαδεύεται από άνδρα της ειρηνευτικής δύναμης, αποσπάται βίαια από τούρκο αξιωματικό και εκτελείται με βολή περιστρόφου στο κεφάλι !!!
Η Κυρήνεια και η γύρω περιοχή γέμισαν πτώματα στρατιωτών και αμάχων εκτεθειμένα για μέρες, σύμφωνα με την τούρκικη συνήθεια…
Αυτοί είναι οι Βάρβαροι Τουρανο-μογγόλοι…
Δικαιώνεται ο Βίκτωρ Ουγκώ στο :”Τούρκοι πέρασαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα”
Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974 – Ο Γενίτσαρος

 

Αξίζει να αναφέρουμε την περίπτωση Τούρκου υπολοχαγού, που παραλάμβανε κάποιους αιχμαλώτους έξω απ’ το Πεντεμίλι και τους τοποθετούσε σε μια διώροφη οικία, πάνω τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω τους άνδρες.
Τους προστάτευε σθεναρά σε κάθε απόπειρα βιαιοπραγίας απο δικούς του, τους πήγαινε τρόφιμα και ρούχα, μέχρι που κατάφερε να τους στείλει στο Ντόουζ για ασφάλεια…
Οι δικοί μας είχαν εκπλαγεί με την συμπεριφορά του Τούρκου, ο οποίος μάλιστα μίλαγε άπταιστα ελληνικά, γιατί είχε σπουδάσει – λέει – ελληνικά στην Τουρκία…
Όταν έδιωχνε τους τελευταίους για το Ντόουζ, κάποιος δεν κρατήθηκε και τον ρώτησε :
Ελληνας είσαι ?
Τον κοίταξε για λίγο αμίλητος, έπειτα ξαφνικά ανοίγει το πουκάμισό του και σφίγγει δυνατά με το χέρι τον χρυσό σταυρό που φόραγε, κάνοντάς του νεύμα να μην μιλήσει….
Κι όμως είναι πραγματική ιστορία, με γενίτσαρο του σήμερα…

---

Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974 – ώρα 16:00Η συμφωνημένη κατάπαυση πυρός έγινε στις 16:00, αλλά ίσχυσε μόνο για μας…
Οι Τούρκοι που με την 39η Μεραρχία και τα Μ48, έχουν πετύχει επέκταση θυλάκων και στα άλλα δυο μέτωπα και έτσι έχουν βελτιώσει κάπως το αρχικό προγεφύρωμα , παραβίασαν την κατάπαυση πυρός και προωθήθηκαν αμαχητί !!! στα τρία μέτωπα (Αγ. Ιλαρίωνα, Ασπρη Μούτη και Τρίμιθι), που εμείς έντιμα τηρήσαμε σιγή όπλων έστω και αν είχαμε εγκλωβισμένα τμήματα πριν το Πενταδάκτυλο που πιάστηκαν αιχμάλωτα άνανδρα !!!
Αυτός ήταν ο ηρωισμός και η τιμή των πάνοπλων μεχμετζίκ…
Τώρα πλέον είχαν το προγεφύρωμα του στρατηγικού στόχου της πρώτης μέρας της απόβασης …περπατώντας !!! 
Στις 17:00, μια ώρα μετά την κατάπαυση πυρός, στον Β. τομέα της Λευκωσίας
προσπάθησαν να προωθηθούν καλυμμένοι πίσω από ένα κοπάδι πρόβατα !!!
Έγιναν αντιληπτοί απ’ την αρχή με γέλια απ’ την Εθνοφρουρά, αφέθηκαν να πλησιάσουν αρκετά και θερίστηκαν μαζί με το κοπάδι…
Στις 18:00 – και ενώ έχουμε σιγή όπλων δυό ώρες – 500 περίπου Τούρκοι με όλμους πλησιάζουν με έρπειν κρυφά το στρατόπεδό μας (της ΕΛΔΥΚ ) στα 500 μ. ανατολικά και άλλοι τόσοι δυτικά, ελπίζοντας να το καταλάβουν αιφνιδιαστικά.
Έγιναν αντιληπτοί και παρά τις εντολές του ΓΕΕΦ για διατήρηση της εκεχειρίας αυτοί πλησίαζαν μέχρι σημείου άλματος εφόδου, βοηθούμενοι απ’ το σκοτάδι που άρχισε να πέφτει και την αφέγγαρη νύχτα…
Ο σκοπός του 4ου λόχου ακούστηκε να φωνάζει: – αλτ τις ει, ακούγοντας θορύβους γύρω του και έριξε στον αέρα προειδοποιητικά…
Ηταν πολύ κοντά, νομίζοντας ότι δεν θα εμπλακούμε…
Το ΓΕΕΦ επέμενε να τηρήσουμε σιγή όπλων με τους Τούρκους δίπλα μας !!!
Ο διοικητής όμως του 2ΤΠ με πρωτοβουλία του, διέταξε αρχικά προειδοποιητικές βολές και
στη συνέχεια έδωσε διαταγή πυρός, μέχρι που απομακρύνθηκαν …
Το πρωί βρήκαμε στα συρματοπλέγματα αρκετούς νεκρούς Τούρκους φορτωμένους με όλμους και οπλοπολυβόλα…
Η κατάπαυση πυρός δεν ίσχυε για άνανδρους και προσπαθούσαν να την εκμεταλλευτούν όσο γίνεται καλύτερα.
Έξω απ’ τη Σκύρο τρία ελλκηνικά μαχητικά F-5 συναντήθηκαν με δυο τούρκικα F-102.
Ενα F-102 έβαλε με φάλκον κατά ενός F-5, που το απέφυγε με ελιγμό.
Το F-5 που ακολουθούσε με χειριστή τον υποσμηναγό Δινόπουλο, προσέβαλε το F-102 με Gar-8 και το κατέριψε.
Το δεύτερο F-102 προφανώς πανικόβλητο, φεύγει προς Ελλάδα και αφού περιπλανάται ακολουθούμενο στρέφει ανατολικά και κάνει αναγκαστική προσγείωση πριν τη Σμύρνη…
Αυτή ήταν η τούρκικη αεροπορία που έχασε 19 αεροσκάφη στη μάχη της Κύπρου.
Την ίδια μέρα το οχηματαγωγό Ρέθυμνο που είχε αποπλεύσει απο Ελλάδα με 500 Κύπριους εθελοντές και ελαφρά άρματα, και ενώ ήταν 200νμ νότια της Ρόδου παίρνει εντολή να σπεύσει στη Ρόδο που κινδυνεύει απο εισβολή !!!
Κατέπλευσε στη Ρόδο και έκπληκτο είδε ότι η πόλη ζούσε σε κανονικό ρυθμό…
Αντισ/χης Κουρούπης – ο ήρωας διοικητής του 251ΤΠ
Μεγάλη ήταν η συμβολή του 251 ΤΠ και του διοικητή του αντισ/χη Κουρούπη,ο οποίος από την πρώτη μέρα της αποβάσεως και αβοήθητος, πάγωσε με δυο λόχους την ασυγκρίτως μεγαλύτερη αποβατική δύναμη στον όρμο Πεντεμίλι και ακολούθως (υπο
την πίεση των Μ48 της 39ης Μεραρχίας των Τούρκων) συμπτύχθηκε μαζί με την 33 Μοίρα Καταδρομών (του ταγμ/χη Κατσάνη , του λοχ/γού Κατούντα και του υπολ/γού Ροκά ) υπερασπιζόμενοι ηρωϊκά μέχρι τέλους την πόλη…
Έπεσε ηρωικά έξω απ’ την Κυρήνεια το απόγευμα της 22 Ιουλίου ‘74, ενώ ανασύντασε δυνάμεις για αντεπίθεση κατά του προγεφυρώματος την οποία μόλις είχε διατάξει !!!
Στα 15 μέτρα της εφόρμησης δέχτηκε καταιγισμό πυρών και έπεσε έχοντας μόλις τραβήξει το πιστόλι του.
Δεν πλησιάστηκε λόγω δραστικών πυρών και έκτοτε θεωρείται πεσών στο πεδίο της μάχης…
Θεωρήθηκε αγνοούμενος μέχρι το 1991, οπότε απεκαλύφθη η πορεία του και το 1994 (απουσία του ΓΕΣ) στήθηκε ανδριάντας του έξω από το διοικητήριο της Καλαμάτας. Ήταν απ’ αυτούς που έπρεπε να ηγούνται επάξια της άμυνας της Κύπρου…
Τρίτη 23 Ιουλίου,
δηλαδή την επομένη της κατάπαυσης πυρός οι Τούρκοι προωθήθηκαν
αργά και διστακτικά στη θέση του 11ΣΠ , ανάμεσα στην ΕΛΔΥΚ και στο αεροδρόμιο, το οποίο προσπάθησαν να πλησιάσουν, αλλά ανακόπηκαν από τη Β Μ Καταδρομών που από το βράδυ της προηγούμενης που ήρθε, ανέλαβε την προστασία του.
Αργότερα το αεροδρόμιο τέθηκε υπό την προστασία του ΟΗΕ με παρέμβαση Βαλντχάϊμ και έτσι παραμένει ως σήμερα.
Αναδιπλούμενοι οι Τούρκοι καταλαμβάνουν τον δρόμο Λευκωσίας – Μόρφου.
Ανατολικά από το θύλακα Λευκωσίας κατέλαβαν το χωριό Κάτω Δίκομο, διευρύνοντάς τον.
Τρίτη 23 Ιουλίου 1974 – 181ΜΠΠ
Διανύουμε τη δεύτερη μέρα από την συμφωνία κατάπαυσης πυρός και οι Τούρκοι βλέποντας ότι την τηρούμε προχωρούν συνεχώς…
Καταφέρνουν έτσι να εγκλωβίσουν τμήματα που έχουν διαταγή διατήρησης της θέσης και όταν σιγουρευτούν για την οπλική υπεροχή τους να τα εξοντώσουν…
Έτσι εγκλώβισαν και διέλυσαν με ενέδρα την 181ΜΠΠ, η οποία απεγκλωβιζόταν αμαχητί αφού έβλεπε ότι οι Τούρκοι την περικύκλωναν και η Μοίρα είχε εντολή κατάπαυσης πυρός , επιτρέποντας στα μεχμετζίκ να την πλησιάσουν κυκλωτικά και ακίνδυνα…
Στην έξοδό της προς Συγχαρί , ανακόπηκε η πορεία της και αναδιπλούμενη έπεσε σε ενέδρα και εξοντώθηκε, μόλις που νύχτωνε…
Τρίτη 23 Ιουλίου 1974 – πολιτική σκηνή
Αδιέξοδο.
Την ίδια μέρα παραιτήθηκε ο Σαμψών και ανέλαβε ο Κληρίδης, ο οποίος συναντήθηκε αμέσως με τον Ντεκτάς για να επιστρέψει απογοητευμένος.
Στην Ελλάδα οι αρχηγοί των Όπλων στρατηγοί Μπονάνος , Γαλατσάνος και Αραπάκης, ζητούν από τον Γκιζίκη να καλέσει τους πολιτικούς να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας…
Με παρέμβαση Αβέρωφ στον Γκιζίκη, καλείται τελικά ο Κ. Καραμανλής από την Γαλλία.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκδίδει την υπ. αρ. 354 απόφαση με την οποία ζητά πάλι άμεση κατάπαυση πυρός και αποφυγή πράξεων βίας…
Τετάρτη 24 Ιουλίου 1974.
Οι Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι την εξουδετέρωση της 181 ΜΠΠ , προώθησαν δυνάμεις και κατέλαβαν το φρούριο του Μπουφαβέντο στο Πενταδάκτυλο, υψώνοντας προκλητικά μια μεγάλη σημαία.
Περίπολος 16 ανδρών εθελοντών της Εθνοφρουράς, που παρακολουθεί τις κινήσεις του εχθρού στη γραμμή μετώπου, δέχεται επίθεση από Τούρκους καταδρομείς που την πλησίασαν από τα νώτα των γραμμών τους με τρία λεωφορεία στα οποία είχαν αναρτήσει λευκή σημαία , για να υπερφαλαγγίσουν την περίπολο όπως και έγινε με αμφότερες απώλειες.
Τούρκοι καταδρομείς εισχωρούσαν στα ενδότερα της εθνοφρουράς για δολιοφθορές σε στρατηγικούς στόχους…
Η τουρκική υπεροπλία πλέον, αλλά και η ατιμία της εκμετάλλευσης της ανακωχής για ασφαλή προώθηση ήταν ασύγκριτη, απέναντι σε μια άτακτη Εθνοφρουρά, που έδειχνε ανίκανη να απαντήσει…
Οι Έλληνες αξιωματικοί των τμημάτων της Εθνοφρουράς πέρα από την απείθεια, αντιμετώπιζαν ανοικτά και την εχθρότητα πλέον των ελληνοκυπρίων εθνοφρουρών…
Στην Ελλάδα ορκίστηκε η κυβέρνηση Καραμανλή, με υπουργό άμυνας τον Αβέρωφ, ο οποίος αν και δέχτηκε λίστα κρίσης και απόδοσης αξιωματικών της Κύπρου, δεν προέβη σε αλλαγές μέχρι το τέλος της εισβολής.
Εξετάζεται το ενδεχόμενο της αλλαγής του αρχηγού ΓΕΕΦ.
Ο Καραμανλής αρνείται να συζητήσει με Ετσεβίτ και καλεί επανειλημμένα υπουργικά συμβούλια για την αντιμετώπιση της κατάστασης…
Πέμπτη 25 Ιουλίου 1974
Αρχίζει στη Γενεύη η διάσκεψη για το κυπριακό, με τη συμμετοχή του έλληνα υπ. εξωτερικών Γ. Μαύρου, του τούρκου Τ. Γκιουνές και του βρετανού Κάλαχαν, υπό την παρακολούθηση των εργασιών της απο τον αμερικανό Μπάφαμ, άνθρωπο του Κίσιγκερ.
Η Τουρκία πήγε στις διαπραγματεύσεις με τον αέρα του νικητή, θεωρώντας εαυτόν πλέον ρυθμιστή των πραγμάτων στην Κύπρο, ανένδοτη στις συνομιλίες και ανυποχώρητη…
Όχι δεν έπαψε ο πόλεμος στην ανακωχή.
Όπου έβλεπαν αδύνατο μέτωπο ή κενό χώρο προχωρούσαν.
Αν μια περίπολος έστω προέβαλλε πυρά αντίστασης σταματούσαν ώρες, μέχρι να σιγουρευτούν για το μέγεθος της αντίστασης…
Είμασταν καθηλωμένοι σε γραμμή άμυνας ΕΛΔΥΚ – Νικόσια – αεροδρόμιο.
Με τη μούρη αυρισμένη απ’ τις Ναπάλμ, σκισμένη στολή, άρβυλα έτοιμα να τρυπήσουν, δεν πεινάμε, δεν διψάμε, δεν κοιμώμαστε…
Οργισμένοι.
Γιατί ενώ έπρεπε να τους έχουμε ρίξει στη θάλασσα, κάποιοι μας καθήλωσαν σε γραμμή άμυνας…
Ξέρουν άραγε τα μεχμετζίκ ότι η Ελλάδα δεν θα πολεμήσει ?
Είναι εκεί απέναντί μας σαν λύκοι λουμωχτοί και ξέρουμε ότι περιμένουν την ευκαιρία να μας επιτεθούν, ανανεωμένοι, δυναμωμένοι με εφεδρείες όπλα και εφόδια.
Κάτι λένε για συμφωνίες που ετοιμάζει ο Μαύρος στη Γενεύη.
Ποιές συμφωνίες με τους Τούρκους απέναντι με το χέρι στη σκανδάλη ?
Παραμύθια πια…Η αυτοί ή εμείς.
Παρασκευή 26 Ιουλίου 1974.
Τουρκικά τμήματα κατέλαβαν τα χωριά Αγ.Ερμόλαος και Σύσκληπος και τη διάβαση (αυχένα) του Αγ. Παύλου.
Στον Αγ. Ερμόλαο αμύνετο το 301ΤΕ με διοικητή τον ταγματάρχη Κων/νο Αχιλλείδη. Το τάγμα συνεπτύχθη δυτικότερα.
Στην Ελλάδα το 519 προεδρικό διάταγμα χορηγεί αμνηστεία και οι πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώνονται.
Σάββατο 27 Ιουλίου 1974
Η 32 ΜΚ στο ύψωμα Καμένο, βάλεται απο πυρά πυροβολικού, αλλά διατηρεί τη θέση της.
Αψιμαχίες του 301 ΤΕ, στον Αγ. Ερμόλαο.
Αναμονή.
Κυριακή 28 Ιουλίου 1974
Ο Ετσεβίτ καλεί τον Καραμανλή σε συνομιλία για το Κυπριακό και αυτός δικαίως αρνείται…
Το 301 ΤΕ δέχεται επίθεση μεγάλης κλίμακας και εγκαταλείπει τον Αγ. Ερμόλαο.
Υποχωρεί καλυπτόμενο απο τη 286 ΜΤΠ, που αποκρούει στη συνέχεια επίθεση εναντίον της πριν το μεσημέρι…
Το ΓΕΕΦ αναφέρει στο ΑΕΔ την άσχημη κατάσταση που επικρατεί, ελπίζοντας στην παρέμβαση κυρίως λόγω νέας Κυβέρνησης…
Δευτέρα 29 Ιουλίου 1974
Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς Κύπρου αναφέρει στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων
Ελλάδος : ” ηθικόν καταπεπτωκός … εάν καθυστερήσει η διευθέτησις της καταστάσεως το στράτευμα και ο πληθυσμός θα στραφούν κατά των Ελλήνων αξιωματικών και της Ελλάδος γενικώς”
Κατά τη διάρκεια των εργασιών της Γενεύης, ο υπουργός εξωτερικών Γ. Μαύρος δίνει εντολή για την άμεση απελευθέρωση ενός Τούρκου συνταγματάρχη και 14 άλλων Τούρκων αξιωματικών αιχμαλώτων, μονομερώς και χωρίς αντάλλαγμα…
Ο συνταγματάρχης πριν απελευθερωθεί, ανακρινόμενος ανέφερε ότι είχε εισέλθει στην Κύπρο με πολιτικά, με 300 άλλους αξιωματικούς από τις 5 Ιουλίου 1974, προετοιμάζοντας το έδαφος της εισβολής…
Η εισβολή σχεδιαζόταν πολύ πριν και η ανατροπή Μακάριου ήταν η αφορμή και η ευκαιρία…
Κυρίως όμως ευκαιρία ήταν ο διχασμός των ελληνικών δυνάμεων…
(Σήμερα άραγε πόσοι Τούρκοι, Αλβανοί ή άλλοι (τουρίστες) κατάσκοποι να κάνουν το ίδιο, για λογαριασμό της Τουρκίας ?)
Τρίτη 30 Ιουλίου 1974
Η διάσκεψη της Γενεύης διακόπτει τις εργασίες της για να τις επαναλάβει στις 8 Αυγούστου.
Αποφασίζεται απο τους τρεις υπουργούς εξωτερικών (Ελλάδος, Τουρκίας, Βρεττανίας) η δημιουργία ζώνης ασφαλείας στα όρια των κατεχομένων, η ανταλλαγή αιχμαλώτων και η εκκένωση των θυλάκων που είχε καταλάβει η Εθνοφρουρά.
Κυρίως όμως ότι δεν θα επεκταθούν οι περιοχές οι ελεγχόμενες από τις αντίπαλες δυνάμεις.
Την ίδια όμως μέρα η Τουρκία μέσω της 28ης μεραρχίας, αποφάσιζε την επέκταση σε Λάπηθο και Καραβά !
Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας τοποθέτησε αρχηγό ΓΕΕΦ τον υποστράτηγο Ευθ. Καραγιάννη, έναν στρατιωτικό με εμπειρία απο Κύπρο και αποφασιστικό.
Οι “Τζώνηδες” παρακωλύουν την μεταφορά του στην Κύπρο…
Τετάρτη 31 Ιουλίου 1974
Οι κάτοικοι του Καραβά και της Λαπήθου, που μετά την εισβολή είχαν καταφύγει στη Μόρφου, επέστρεφαν στα σπίτια τους με λεωφορεία.
Οι Τούρκοι μόλις είδαν από το Πενταδάκτυλο την επιστροφή των προσφύγων, άρχισαν να προσβάλουν με πυρά πυροβολικού !
Η Εθνοφρουρά δεν απάντησε στην πρόκληση.
Από τις επόμενες μέρες όμως και ενώ είχαν συμφωνηθεί στη Γενεύη τα όρια των κατεχομένων, θα άρχιζε το μαρτύριο Λαπήθου – Καραβά, δείχνοντας ότι ο Τούρκος δεν τηρεί καμία συμφωνία…
Τετάρτη 31 Ιουλίου 1974
Τα σχέδια της 28ης Μεραρχίας των Τούρκων – παρά την ανακωχή – είναι να καταλάβουν τα δυτικά υψώματα του Πενταδάκτυλου για να προσβάλουν εύκολα Λάπηθο και Καραβά..
Πέμπτη 1η Αυγούστου 1974
Η 28η τουρκική Μεραρχία απωθεί το 316 ΤΕ απο την δυτική πλευρά του Πενταδάκτυλου και το ύψωμα 1024( Κυπαρασσόβουνο), πάνω απο Λάπηθο – Καραβά, σύμφωνα με τα σχέδια εξάπλωσης δυτικά απο την Κηρύνεια και παρά την ανακωχή.
Τη νύχτα όμως ο 2ος λόχος της 31 Μοίρας Καταδρομών με αιφνιδιαστική επίθεση το ανακαταλαμβάνει.
Οι Τούρκοι είναι ευάλωτοι τη νύχτα…
Παρασκευή 2 Αυγούστου 1974
Ο 2ος λόχος της 31ΜΚ δέχεται επίθεση τούρκων καταδρομέων το πρωϊ και την αποκρούει.
Ακολούθησαν κι άλλες προσπάθειες των τούρκων που αποκρούστηκαν.
Το μεσημέρι η 28η τουρκική Μεραρχία με ισχυρή πίεση απωθεί τον 2ο λόχο της 31ΜΚ απο το ύψωμα 1024…
Οι Τούρκοι κινούνται κάτω του 1024 υψώματος με άρματα Μ47 και τεθωρακισμένα οχήματα Μ113 κατά του υψώματος Κόρνος, που υπερασπίζεται το 316 ΤΕ.
Το 316ΤΕ εξουδετερώνει με βολή ΠΑΟ το προπορευόμενο άρμα και ένα Μ113 που αναφλέγεται…
Στον πανικό εγκαταλείπονται απο τα τουρκικά πληρώματα 1 ακόμη Μ47 και 2Μ113 τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν απο την Εθνοφρουρά…
Οι Τούρκοι επέστρεψαν αμέσως στο ύψωμα 1024, θεωρώντας ότι το 316ΤΕ είχε πλήρη αντιαρματική υποστήριξη !!!
Που να είχε κιόλας …. πράγματι…
Τριμερής επιτροπή αξιωματικών (Ελλάδος – Τουρκίας – Βρεττανίας) αδυνατεί να χαράξει επι χάρτου τη γραμμή ανακωχής γιατί οι Τούρκοι …. δεν είχαν ακόμα καταλάβει τα εδάφηπου απαιτούσε το αρχικό σχέδιο εισβολής…
Στην Αθήνα ο ταξίαρχος Ιωαννίδης τέθηκε σε διαθεσιμότητα
Σάββατο 3 Αυγούστου 1974
Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός Καραμανλής συγκαλεί σύσκεψη για την στρατιωτική κατάσταση Ελλάδος – Κύπρου…
Δίνει εντολή στους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων να ετοιμάσουν μια Μεραρχία για αποστολή στην Κύπρο…
Εκείνοι ζητούν διορία 6-10 ημερών !!! να την ετοιμάσουν, παρά το ότι η χώρα είναι σε κατάσταση πολέμου …και παρά το ότι ερωτώμενοι γιατί ήδη δεν την έστειλαν (πρακτικά φακέλλου Κύπρου) απάντησαν ότι την είχαν ήδη έτοιμη, αλλά…κινδύνευε στη διαδρομή για Κύπρο και δεν ρίσκαραν…
(Υπενθυμίζουμε ότι η στρατιωτική ηγεσία δεν είχε αντικατασταθεί απο τον υπ.αμ. Αβέρωφ )
Στις 3/8 ο λόχος μου (1ος ΕΛΔΥΚ) πήρε διαταγή μετάβασης στον Καραβά και ενίσχυσης της εκεί άμυνας…
Ήμασταν μαζί με το 316ΤΕ, το 256ΤΕ, έναν εφεδρικό λόχο και το 321 ΤΕ, έναντι της τουρκικής 28ης Μεραρχίας, των τεθωρακισμένων της και της Ταξιαρχίας αλεξιπτωτιστών-καταδρομέων, να προετοιμάσουμε την άμυνα Λαπήθου – Καραβά, στρώνοντας ναρκοπέδια ή ότι άλλο…
Ούτε την γραμμή εξάπλωσης της Μεραρχίας δεν μπορούσαμε να καλύψουμε, αφού είμασταν τόσο λιγότεροι, αλλά θα τους περιμέναμε…
Είχαμε χάσει και το 1024 ύψωμα της Λαπήθου εκτεθειμένοι κυρίως στον πεδινό χώρο …Στο 1024 ήταν η Ταξιαρχία τους, στα πλευρά μας και ψηλότερα…Θάπρεπε δυό λόχοι κι ένας εφεδρικός να την κρατήσουμε αγνοώντας την γραμμή μετώπου των αρμάτων που περίμεναν
Κυριακή 4 Αυγούστου 1974
Στον βόρειο Έβρο ένας ουλαμός αρμάτων Μ48 πήρε διαταγή (άγνωστο από που) να επιτεθεί στην Τουρκία τα χαράματα της επομένης , περνώντας τον Έβρο και καταλαμβάνοντας ύψωμα ανατολικά αυτού, με υποστήριξη του 30ΣΠ…
Ενώ προετοιμάστηκε η επίθεση , ακυρώθηκε με νέα διαταγή.
Ξεκομμένο από την ΧΙΙ Μεραρχία το 30ΣΠ , στα βόρεια του Έβρου και με διοικητή που πρόσκειτο στον Ιωαννίδη…
Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας δεν έλεγχε ακόμη τον στρατό και δεν μπορούσε να επιβληθεί ευθέως φοβούμενη νέο πραξικόπημα…
Έτσι άλλοτε με συστάσεις και παραινέσεις στους αρχηγούς, άλλοτε με αργές κινήσεις απομάκρυνε τμήματα στρατού απο την Αττική, που θεωρούσε επικίνδυνα…
Λειψανδρία ηγετών και στρουθοκαμηλισμός !!!
η αποκατάσταση του πολιτεύματος μπορούσε να περιμένει αφού η χώρα ήταν σε κατάσταση πολέμου και οι αρχηγοί έπρεπε να ξηλωθούν αμέσως λόγω ανικανότητας….
Σχόλια
Η διαίρεση στην πολιτική και στο στράτευμα κυριαρχούσε και στην Ελλάδα, όχι μόνον στην Κύπρο…
Αναποφασιστικότητα και μια στρατιωτική ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων, την στιγμή που ο Ετσεβίτ φοβόταν πολύ έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο, γιατί με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων – και παρά την ποσοτική υπεροχή της Τουρκίας – θα κρινόταν στον αέρα και τη θάλασσα , που η Ελλάδα είχε συντριπτική ποιοτική υπεροχή με 60 σύγχρονα αεροσκάφη F4 – E, πυραύλους Χώκ , υποβρύχια τύπου 209 και τορπιλακάτους, έναντι
ΚΑΝΕΝΟΣ αντίστοιχου ποιοτικά όπλου της Τουρκίας…
Ταυτόχρονα η άμυνα των νήσων του Αιγαίου κρινόταν ισχυρή και η στένωση της Θράκης δεν ευνοούσε την υπεροχή σε άρματα της Τουρκίας …
Ακόμη η Ελλάδα είχε Μοίρες εξειδικευμένων Καταδρομέων τη στιγμή που η Τουρκία είχε μια Ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών – καταδρομέων σταλμένη στην Κύπρο και βασιζόταν στο απειροπόλεμο πεζικό της…
Το αξιόμαχο του πεζικού της όμως φάνηκε οικτρά από την στιγμή της απόβασης, καθηλωμένο στην άμμο από δυο λόχους πεζικού του 316ΤΕ…
Για μια ακόμη φορά η Τουρκία ήταν η τυχερή της Ιστορίας και η Ελλάδα η
αδικαιολογήτως ταπεινωμένη, λόγω διχασμού και εξωτερικής παρέμβασης…
Το καθεστώς Παπαδόπουλου – πέραν των άλλων – είχε εξοπλίσει με σύγχρονα όπλα τον στρατό διαβλέποντας την ελληνοτουρκική σύγκρουση, που είχε γίνει ορατή από το ‘64…
Αυτό δεν άρεσε στον Κίσινγκερ (που ουσιαστικά αντικαθιστούσε τον Νίξον) και έπρεπε να ανατραπεί από έναν Ιωαννίδη και δυό – τρεις αρχηγούς ΕΔ που θα χάριζαν στην Τουρκία ότι οι Σάξονες επέβαλλαν για την αποκατάσταση της “ισορροπίας”…
Δευτέρα 5 Αυγούστου 1974
Ο αρχηγός της τουρκικής αεροπορίας Αλπ καγιά δηλώνει ότι η αεροπορία έσωσε την εισβολή και ότι χωρίς αυτήν οι απώλειες θα ήταν μεγάλες…
Την ίδια μέρα ξεσπά σφοδρή ανταλλαγή πυρών μεταξύ του τουρκοκυπριακού θύλακα της Αμμοχώστου και της Εθνοφρουράς που τον πολιορκούσε…
Οι Τουρκοκύπριοι ήθελαν να επισπεύσουν την άφιξη των τουρκικών Μεραρχιών στην Αμμόχωστο με τον Αττίλα ΙΙ .
Τρίτη 6 Αυγούστου 1974
Έτσι ήμασταν παραταγμένοι από το Βαβυλά μέχρι τον Καραβά σε έναν πεδινό χώρο που εύκολα ελεγχόταν από το Πενταδάκτυλο (υψ.1024) και σε ένα επικλινές έδαφος προς τη θάλασσα που μας άφηνε ακάλυπτους στις βολές του στόλου τους…
Η άμυνα ήταν σε απελπιστική θέση , αλλά έπρεπε να υπάρξει άμυνα…
Τρίτη 6 Αυγούστου ‘74 – ώρα 05:45
Η επίθεση της 28ης άρχισε την 05:45 ώρα, με καταιγιστικά πυρά πυροβολικού και όλμων.
Τα αντιτορπιλικά τους έβαλαν στα μετόπισθεν της γραμμής μας μακριά από τη γραμμή μετώπου, που ήταν σ’ επαφή με το 256ΤΕ.
Ταυτόχρονα με τα πυρά υποστήριξης, άρματα και πεζοναύτες κινήθηκαν δυτικά κατά του Καραβά σε πυκνούς σχηματισμούς , ενώ πάνω μας από τα πλάγια του Πενταδάκτυλου κινήθηκε η Ταξιαρχία των καταδρομέων τους, μαζί με ένα σύνταγμα πεζικού το 61 νομίζω…
Μια έκταση τεράστια από τον Καραβά και την Λάπηθο μέχρι τη Βασίλεια και τον Βαβυλά είχε σηκωθεί στον αέρα από τη δύναμη πυρός …
Περιμέναμε την Ταξιαρχία τους που κατέβαινε σε πυκνή γραμμή από το Πενταδάκτυλο…
Έξω από τη Λάπηθο στο Κεφαλόβρυσο την προσβάλαμε βοηθούμενοι από πυρά όλμων μιας διμοιρίας ΒΟ και της προκαλέσαμε σοβαρές απώλειες…
Αναδιπλώθηκαν τα μεχμετζίκ και αντεπιτέθηκαν πολλές φορές , αλλά τους αποκρούαμε μέχρι το μεσημέρι, παρά τα πυρά πυροβολικού που έπεφταν αδιάκοπα στις θέσεις μας …
Το μεσημέρι πήραμε εντολή ανασχηματισμού στη γραμμή Βαβυλά – Βασιλείας, προς την οποία κινούνταν πια όλες οι δυνάμεις μας, μέσα σ’ αυτή την κόλαση …
Στην οπισθοχώρηση του 256ΤΕ τουρκικές δυνάμεις που είχαν αποβιβαστεί στις πλάτες τους, τους έκλειναν το δρόμο αποδεκατίζοντάς όσους γλίτωναν από τα πυρά υποστήριξης των Τούρκων…
Ήταν σφαγή για τις δυνάμεις μας αλλά είχαμε προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην Μεραρχία τους…
Κινηθήκαμε δυτικά προς τη διάβαση Βασιλείας που ήταν κοντά μας μέσα σε μια κόλαση πυρός που δεν ξεχώριζες πια δυνάμεις και θέσεις αντιπάλων…
Πέσαμε αποκλεισμένοι από πυρά κάπου στη διάβαση Βασιλείας σε ένα χαράκωμα και πήραμε θέσεις μάχης…
Σε λίγο τα πρώτα πεζοπόρα τμήματά τους έπεφταν πάνω μας χτυπημένα από μας, αλλά και από δικά τους πυρά πυροβολικού (!!!) που έριχναν πλέον ανεξέλεγκτα αφού τα μέτωπα ήταν θολά και δυσδιάκριτα…
Πίσω μας καταιγισμός πυροβολικού και πιθανές ενέδρες, μπροστά μας η Μεραρχία, νότια η Ταξιαρχία τους και σαρωτικές βολές ψηλότερα στον Πενταδάκτυλο, βόρεια και δίπλα μας η θάλασσα και τα αντιτορπιλικά τους…
Είμασταν εντελώς αποκλεισμένοι…πόσο θα αντέχαμε…
- Σήμερα είναι η τελευταία μας μέραα! ακούω κάποιον να φωνάζει δίπλα μου…
- Μη φοβάσαι ρε, το πολύ-πολύ να μαας κάνουν και ηρώα στα χωριά μας ! του φωνάζω χωρίς να πολυκαταλαβαίνω τι έλεγα και σίγουρος πια ότι θα σκοτωθούμε απόψε…
Δεν είδα καν ποιος ήταν, χρόνια μετά συναντηθήκαμε σε τιμητική εκδήλωση στην Κύπρο και μου το θύμισε…
Μια σειρά εφτά – οχτώ πολυβόλα τους κρατάγαμε όλο το απόγευμα σε κείνο το μικρό πέρασμα μέχρι που νύχτωσε …
Στον Καραβά μέσα ακούγονται σποραδικά πυρά πλέον…οι διμοιρίες μας εκεί είχαν σφαγιαστεί…
Τη νύχτα ένας από μας είπε φωναχτά την ιδέα του στο σκοτάδι.
Να πέσουμε λέει στη θάλασσα και κολυμπώντας δυτικά να παρακάμψουμε τη γραμμή πυρός τους και τις ενέδρες τους …
Έτσι κι έγινε…
Βγήκαμε κάπου στο Βαβυλά συναντώντας σκόρπιους δικούς μας που πέρασαν την κόλαση…Εκεί Βαβυλά – Βασίλεια , μαζευτήκαμε όσες δυνάμεις είχαμε απομείνει για ανασύνταξη…
Τετάρτη 7 Αυγούστου 74
Μας χτυπούν με πυρά καμπύλης τροχιάς.
Δεν επιτέθηκαν με πεζοπόρα τμήματα σήμερα.
Αρα έχει κι η Μεραρχία τους μεγάλη ζημιά…
Πέμπτη 8 και Παρασκευή 9 Αυγούστου
Η τουρκική αεροπορία βομβαρδίζει θέσεις της Εθνοφρουράς κοντά σε τουρκοκυπριακούς θύλακες Λάρνακα, Πάφο και Αμμόχωστο…
Παραιτήθηκε ο Νίξον στην Αμερική και ανέλαβε ο Φόρντ.
Η διάσκεψη της Γενεύης ναυάγησε στην τουρκική αδιαλλαξία που θεωρεί τον εαυτό της νικητή, βλέποντας ότι η Ελλάδα αναζητεί πολιτική λύση…
Σάββατο 10 -Τρίτη 13 Αυγούστου 74
Η Ελλάδα ενώ αναζητά τρόπο αναχαίτησης της τουρκικής προέλασης στην Κύπρο που απειλείται, μετά το ναυάγιο των συνομιλιών της Γενεύης , διαπιστώνει δια στόματος ΑΕΔ ότι δεν μπορεί να βοηθήσει στρατιωτικά την Κύπρο !!!
Ούτε καν με σώματα εφοδιασμένα με αντιαρματικό εξοπλισμό που θα ανέκοπταν τα τουρκικά άρματα και θα αναπτέρωναν το ηθικό των αμυνομένων…
Αυτή ήταν η στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος τότε…
Ο Καραμανλής απαντώντας σε υποκριτική επιστολή Κίσινγκερ, του λέει ότι η Ελλάδα αν βρεθεί προ δεινής καταστάσεως -αφου η Αμερική δεν συνετίζει την Τουρκία – θα κάνει πόλεμο υπέρ πάντων…
Οι Τούρκοι ετοιμάζουν τον Αττίλα ΙΙ σε τριπλό μέτωπο…
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ – Τετάρτη 14 Αυγούστου 74
Την αυγή της 14ης Αυγούστου και ώρα 05:00 άρχισε και πάλι τη δράση της η τουρκική αεροπορία, προετοιμάζοντας την τριπλή επίθεση του Αττίλα 2, προς Μόρφου, προς Αμμόχωστο και προς Λευκωσία – στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ.
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ – 14/8 Ανατολικό μέτωπο
Η κύρια αμυντική δύναμη ήταν ΒΑ της Λευκωσίας στην θέση Μια Μηλιά.
Όταν διασπάστηκε αυτή η θέση άμυνας, τα τουρκικά άρματα προέλασαν στον κάμπο της Μεσσαορείας με κατεύθυνση την Αμμόχωστο, ενώ οι δυνάμεις της Εθνοφρουράς αναδιπλώνονταν στη γραμμή Λευκωσία – Λάρνακα, ενώ άλλες υποχωρούσαν ανατολικά προς Αμμόχωστο.
Πολλοί εθνοφρουροί υποχωρούντες ανατολικά εγκλωβίστηκαν και σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν.
Καταγγέλθηκαν περιπτώσεις τραυματιών, που όταν τα τουρκικά άρματα τους εντόπιζαν να προσπαθούν να διαφύγουν πληγωμένοι περνούσαν πάνω τους…
Από νωρίς το πρωί από όλα τα χωριά της Μεσσαορείας καραβάνια προσφύγων γέμιζαν τους δρόμους για Λάρνακα, υπό τα πυρά του τουρκικού πυροβολικού και των προωθημένων μονάδων.
Η τουρκική προέλαση ανακόπηκε από το ανασυνταχθέν 256ΤΠ στη γραμμή Τύμβου – Λευκόνοικου -Παλαίκυθρου.
Οι δυνάμεις του Πενταδάκτυλου (κυρίως η 32 ΜΚ) άρχισαν να κινούνται στην
κορυφογραμμή του ανατολικά, για την τελική άμυνα της Αμμοχώστου…
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ – 14/8 Δυτικό μέτωπο
Το Δυτικό μέτωποάνοιξε το απόγευμα της 14ης Αυγούστου, με προέλαση των τουρκικών δυνάμεων προς Μόρφου.
Καταλήφθηκε το ύψωμα Άσπρος από τους Τούρκους , χωρίς καμιά προσπάθεια
ανακατάληψης απο την Εθνοφρουρά και η προέλαση σταμάτησε εκεί…
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ – 14/8 Κεντρικό μέτωπο
Η μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ
Το πρωί της 14ης Αυγούστου, μας βρήκε σε γραμμή άμυνας στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ σε θέσεις διασποράς που είχαμε ανακατασκευάσει…
Στην άμυνα του στρατοπέδου ήμασταν όσοι μείναμε από τον Καραβά (από τον ηρωικό 1ο λόχο που δεν υπήρχε πια ), είχαμε συμπτυχθεί σε διλοχία με υπολλείματα του 6ου λόχου του 2ΤΠ, υπο τον ταγματάρχη Στεργιόπουλο.
Οι υπόλοιποι ήταν, ο 2ος με διοικητή τον υπολοχαγό Κωσταντούλα, ο 4ος με τον Κύπριο λοχαγό Ιωαννίδη, ο λόχος διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ με διοικητή τον ταγματάρχη Δελή, μια διμοιρία μηχανικού με διοικητή τον λοχαγό Σταυριανάκο και άλλα μικρά τμήματα εφέδρων Κυπρίων σε διμοιρίες τυφεκιοφόρων.
Διοικητής όλων αυτών ο αντ/χης Σταυρουλόπουλος.
Ήμασταν (η διλοχία) παραταγμένη στο αριστερό άκρο της γραμμής άμυνας του
στρατοπέδου…
Από το πρωί που ξεκίνησε ο Αττίλας 2 άρχισαν να μας χτυπούν με πυρά πυροβολικού και αεροπορίας…
Στις 10:00 εκδηλώθηκε η πρώτη επίθεση πεζικού την οποία αποκρούσαμε.
Έρχονταν σαν κοπάδι, ακάλυπτοι με το αριστερό χέρι να κρύβει τα μάτια οι περισσότεροι..
Τους αφήναμε να πλησιάσουν και στη διαταγή του λοχαγού για πυρ, τους ανακόπταμε εύκολα και υποχωρούσαν….
Είχαμε βέβαια κάποια πυρά υποστήριξης πυροβολικού που με διορθώσεις δεξιά – αριστερά έκαναν θραύση στους πυκνούς σχηματισμούς, μαζί με τους όλμους …
Σε λίγο έβγαιναν δυο -τρία φορτηγά με ένα θωρακισμένο όχημα μεταφοράς για συνοδεία και πλησίαζαν στο πεδίο μάχης σχηματίζοντας ημικύκλιο…
Ήμασταν έτοιμοι για πυρ, αλλά η διαταγή του λοχαγού ήταν ξακάθαρη :
- Μην ανοίξετε πυρ! Αφήστε τους να μαζέψουν τους νεκρούς τους…
Ετσι κι έγινε…
Στις 11:00 δεύτερη προσπάθεια πεζικού και αρμάτων αποκρούστηκε πάλι.
Την ίδια τύχη είχε και επίθεση των Τούρκων στις 15:00.
Σε όλη αυτή τη διάρκεια η αεροπορία τους μας χτυπούσε κατά διαστήματα.
Υπήρχαν κενά διαστήματα που έβγαιναν πάλι με φορτηγά σε τελικό ημικυκλικό
σχηματισμό και μάζευαν νεκρούς ανενόχλητοι…
Η άμυνα του στρατοπέδου από την ΕΛΔΥΚ αποδεικνυόταν η αποτελεσματικότερη των δυνάμεών μας γιατί με Σίγκερ και ΠΑΟ δεν τολμούσαν να προελάσουν τα άρματά τους…
Ένα αν χτύπαγες τ΄αλλα υποχωρούσαν…
Το πεζικό τους ήταν πιο εύκολη υπόθεση …
Νύχτωσε, αλλά ξέραμε ότι το πρωί θάρθουν περισσότεροι …
Θα τους περιμέναμε, με τονωμένο το ηθικό απο τη νίκη…
Εμείς δεν είμασταν “εθνοφυλακή” κι οι διαφορές μας απο Λάπηθο – Καραβά – Βασίλεια μας έκαναν να ξεχνάμε και πείνα και κούραση…
Τα μάτια μας λες κι ήταν καρφωμένα ανοιχτά κι αγριεμένα σα διαβόλου…
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ, Πέμπτη 15 Αυγούστου 1974
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ, 15/8 Ανατολικό μέτωπο
Τη 15η Αυγούστου η τουρκική αεροπορία βομβάρδισε την Αμμόχωστο προς ανακούφιση των πολιορκούμενων στο κάστρο τουρκοκυπρίων…
Με τους βομβαρδισμούς το 201ΤΠ άρχισε να παίρνει θέσεις πιο μακριά από τον χώρο πολιορκίας.
Η 32ΜΚ που απο χτες κινούνταν για Αμμόχωστο στην κορυφογραμμή του
Πενταδάκτυλου, πήρε διαταγή να προσπεράσει την γραμμή προώθησης των Τούρκων και να συμπτηχθεί στην γραμμή Λευκωσίας – Λάρνακας !
Μετά τις 14:00 που τα τουρκικά άρματα πλησίαζαν στην πόλη επιφυλακτικά, το 341ΤΕ και η Ι ΑΔΤ χωρίς μεταξύ τους συνεννόηση αποχώρησαν από την Αμμόχωστο προς τη Λάρνακα αφήνοντας την πόλη της Αμμοχώστου (τον τουρκοκυπριακό τομέα) στα χέρια των εισβολέων στις 17:30...
Οι αργές και προσεκτικές κινήσεις των Τούρκων έδειχναν ότι δεν είχαν διαταγή κατάληψης της νέας πόλης.
Την ίδια μέρα, την εγκατάλειψη του χωριού Τρούλοι βορείως της Λάρνακας που εγκατέλειψε τμήμα του 6ου ΤΠ , επάνδρωσε εθελοντικά ο ταγ/χης Διονυσιάδης και 20 εθελοντές, έτσι ώστε να κρατά επαφή με τον εχθρό στον οποίο με εναλλαγές θέσεων και πυρά έδινε την εντύπωση μεγάλης δύναμης ,που κάλυπτε τον διάδρομο προς Λάρνακα…
Το παράδειγμα του Διονυσιάδη δυστυχώς δεν ακολούθησαν οι μονάδες υπεράσπισης της Αμμοχώστου παρά την γνώριμη πλέον διστακτικότητα στις κινήσεις των Τούρκων και παρά τις διαταγές καθυστέρησης του εχθρού…
Η έλλειψη σε άρματα και αντιαρματικά όπλα της Εθνοφρουράς, έκανε τις ίλες του εχθρού να κάνουν περίπατο…
Κι αυτόν αργά και προσεκτικά…
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ, 15/8 Δυτικό μέτωπο
Στο δυτικό μέτωπο οι Τούρκοι προώθησαν 2 έως 6 χιλιόμετρα μια ίλη αρμάτων προς τη Μόρφου, αφού χτυπήθηκαν απο κοντά σε ενέδρα με ΠΑΟ από 2 θωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης της εθνοφρουράς έξω απο τη Βασίλεια χάνοντας δυο Μ47.
Στην προσπάθεια να τα εγκλωβίσουν, τα Μ113 διέφυγαν στη Μόρφου.
Πέρα απο το σημείο αυτό, ο χώρος για τα τουρκικά άρματα της 28ης ήταν πεδινός και εύκολος για την επόμενη μέρα …
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ, 15/8 Κεντρικό μέτωπο
Η μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ ( συνέχεια )
15η Αυγούστου
Από το πρωί ξανάρχισαν με πυρά πυροβολικού και αεροπορίας αδιάκοπα…
Δεν τόλμησαν καμία επίθεση πεζικού και αρμάτων στις 15.
Η χτεσινή ήττα τους αποθάρρυνε…
Ο διοικητής ζήτησε αντιαρματική υποστήριξη και μεγαλύτερη υποστήριξη πυρών πυροβολικού, αλλά αντί γι’ αυτό μας έστειλαν τρία θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς..
Να κάνουν τι ,αυτά ? Τη νύχτα τα έδιωξε…
Θα έπρεπε να τους περιμένουμε με ότι είχαμε γνωρίζοντας ότι θα έστελναν μεγαλύτερη δύναμη πυρός.
Ας είναι. Το ηθικό μας ήταν ακμαίο από χτες.
Πυρά καμπύλης τροχιάς και ναπάλμ τάχαμε … συνηθίσει.
Τις ταξιαρχίες τους θέλαμε για να ξεπλύνουμε τη σφαγή του Καραβά των δικών μας.
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ – Παρασκευή 16 Αυγούστου 1974
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ – 16/8 Δυτικό μέτωπο
Στις 16 Αυγούστου οι μονάδες της 28ης Μεραρχίας συνέχισαν πολύ αργά την προέλασή τους στην πεδιάδα της Μόρφου, παρότι δεν συναντούσαν αντίσταση.
Στις 09:00 κατέλαβαν την έρημη Μόρφου, στις 12:00 έφτασαν στον Κορμακίτη, στη Λεύκα και στη Φιλιά.
Ο εφεδρικός λόχος του 281ΤΠ που παρέμεινε στην περιοχή, κυκλώθηκε από τον εχθρό και παρά την αντίστασή του οι μισοί άντρες του σκοτώθηκαν και οι άλλοι μισοί αιχμαλωτίστηκαν.
Στις 18:00 που ίσχυσε η νέα κατάπαυση πυρός οι μονάδες των Τούρκων ανέκοψαν την προέλαση, για να συνεχίσουν αργότερα μέχρι το όρος Τρόοδος που απέκτησαν επαφή με δυνάμεις της εθνοφρουράς.
ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ – 16/8 Κεντρικό μέτωπο
Η μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ
Κρατήσαμε ήδη δυο μέρες σε θέσεις μάχης που ήταν γεμάτες κρατήρες απο βόμβες 1.000lb και τα πάντα γκρεμισμένα και καμένα, όπως τα δέντρα του στρατοπέδου…
Στις 08:30 το πρωί άρχισε να μας προσβάλει και πάλι η αεροπορία τους και συγχρόνως άρχισαν να κινούνται προς το στρατόπεδο και τον Αγ. Παύλο δυο σχηματισμοί…
Μια ίλη αρμάτων με τάγματα πεζικού που ακολουθούσαν, υποστηριζόμενα από πυρά πυροβολικού έρχονταν από το Κιόνελι πάνω μας και μια παρόμοια δεύτερη δύναμη από το Γερόλακο προς τη θέση του 4ου και του λόχου διοικήσεως …
Τους αποκρούαμε μέχρι το μεσημέρι…όπου έφτασαν στα 100μ από τις τελευταίες μας αριστερά… δεν τελειώνανε…είμασταν εκ του συστάδην… θα μπαίνανε …
Τα πυρά υποστήριξαν του πυροβολικού μας έκοψαν ισχύ και τα άρματά τους σε λίγο θάμπαιναν στις θέσεις του 4ου λόχου…
Ήταν 13:00 και διατάχτηκε απαγκίστρωση …
Πως διάβολε με πλάτες ακάλυπτες και έδαφος επικλινές ?
Προσπάθησαν τα πρώτα τμήματα μέχρι που άρματα και πεζικό έπεσαν στις γραμμές μας …
Μπλέξαμε σε μάχη σώμα με σώμα και κει θολώνει το μυαλό και τι να θυμηθείς…
Σκοτώνεις μ’ ότι έχεις ή σκοτώνεσαι δίχως δεύτερη σκέψη…
Ήταν λιγότεροι σ’εμάς στ’ αριστερά και καθαρίσαμε, στο κέντρο όμως είχαν μπεί οι περισσότεροι κι είχαν και τα άρματα μέσα…
Κινηθήκαμε προς τα πίσω πριν μας πάρουν οι εφεδρείες τους και ξαφνικά μια ομάδα πολυβόλων άνοιγε το κεντρικό μέτωπο του πεζικού τους σα βεντάλια μέχρι που το τράβηξε πάνω της …
Εκεί μας δόθηκε ο χρόνος και απαγκιστρωθήκαμε προς τον Αγ. Παύλο…
Μάθαμε αργότερα ότι ήταν ομάδα του λοχία Κώστα Κέντρα, του ήρωα που έμεινε μόνος με το πολυβόλο του τελικά και σκοτώθηκε για να γλιτώσει όλους εμάς τους υπόλοιπους…
Δεν βρέθηκε ποτέ ούτε το κουφάρι του ήρωα…
Οι Τούρκοι στη μανία τους για την ΕΛΔΥΚ που αντιστάθηκε ηρωικά, μάζεψαν τους νεκρούς μας μπροστά από το στρατόπεδο και αφού τους απογύμνωναν, τους έκοβαν τα κεφάλια και τους φωτογράφιζαν…
Σωτ. Σταυριανάκος – ο τελευταίος ήρωας της ΕΛΔΥΚ
Ο λοχαγός του μηχανικού Σωτήρης Σταυριανάκος, σε μάχη σώμα με σώμα στο κέντρο της παράταξης, έχασε 25 απο τους 30 άντρες του…
Κράτησε τη θέση του και μαχόμενος όρθιος δέχτηκε βολή απο πυροβόλο άρματος απο κοντινή θέση…
Χρειάστηκαν βολή άρματος για να σταματήσουν τον τελευταίο μας ήρωα…
Σάββατο 17 Αυγούστου 1974
Παρότι απο χτές το απόγευμα, μετά την πτώση του στρατοπέδου είχε συμφωνηθεί και πάλι κατάπαυση πυρός, αποκρούσαμε και σήμερα με επιτυχία επιθέσεις τους στον Αγ.Παύλο, μαζί με τους κύπριους εθελοντές απο την Αμμόχωστο που πολέμησαν ηρωικά στο πλευρό μας .
Ήταν οι τελευταίες συμπλοκές.
ΚΥΠΡΟΣ ‘74 – Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Δεν θυμάμαι πόσες, αλλά λίγες μέρες μετά μας διώξανε ξαφνικά απο το νησί, με το ίδιο οχηματαγωγό που είχαμε πάει…
Στην Αθήνα μας είπαν ότι είμαστε ελεύθεροι να πάμε στα σπίτια μας !
Αλλά πως να πάμε ?
Χωρίς ένα πεντόλιρο στην τσέπη, με μια φόρμα που της έλειπε ένα μπαντζάκι και λερωμένη με ξεραμένο αίμα, με ένα άρβυλο που έχασκε και άπλυτοι ακόμη απο τη μαυρίλα…
Εγώ κι ένας φίλος απο Τρίπολη κάναμε ωτοστόπ.
Μας πήρε ένα φορτηγό καρότσα μέχρι την Τρίπολη.
Μετά συνέχισα μόνος πάλι με ωτοστόπ μέχρι…
Κατέβηκα στην πλατεία απέναντι απ’ το πρακτορείο που θα έβγαζα εισητήριο για το χωριό…
Ξαφνικά μου την πέφτει δίπλα μου ένας χωροφύλακας, βρίζοντάς με “αλήτη”! και σπρώχνοντας..
Θόλωσα…
Τον άρπαξα και τον έβαλα κάτω να τον πνίξω, μέχρι που πέσανε πάνω μας και με τράβηξαν…
Ήταν τυχερός που δεν είχα ούτε μαχαίρι πάνω μου…
Θα τον έσφαζα σίγουρα…
Κάποιος συγχωριανός που με γνώρισε με κάθησε σ’ένα τραπέζι να πιω να ηρεμήσω…
Κάποιος με ρώτησε αν θέλω εισιτήριο…
“Ναι, ένα εισητήριο για Νικόσια….” φώναζα βρίζοντας για ώρα…
Αυτή ήταν η πατρίδα.
Δεν με πειράζει ούτε μένα, ούτε τ’ άλλα παιδιά που μείναμε και πολεμήσαμε μόνοι και άοπλοι σχεδόν, τον Τούρκο…
Μας πειράζει όμως πολύ, που μέχρι σήμερα δεν μας το αναγνωρίζει και μας λέει χουντικούς…
Γι’ αυτούς μπορεί να ήταν ένα “επεισόδιο”, για μας ήταν ένας ακόμη ελληνοτουρκικός πόλεμος…
Και θάμαστε περήφανοι που σταθήκαμε αντρίκια σ’ αυτές τις Θερμοπύλες…
Περήφανοι…
ΤΕΛΟΣ
ΚΥΠΡΟΣ ‘74 – ΠΗΓΕΣ